بررسی اثر کافئین بر القای آپوپتوزیس در سلول های منوسیت خون

کافئین از ترکیبات فعال الکالوییدی است که در درمان آسم و آپنه در نوزادان به کار می رود و آثار فارماکولوژی آن، وابسته به غلظت و نوع سلول است. در این مطالعه، اثر کافئین بر القای آپوپتوزیس در سلول های منوسیت خون بررسی شده است.
ابتدا سلول های منوسیت خون از خون محیطی تهیه و تحت تاثیرغلظت های مختلف کافئین (mM 80-5/0) در شرایط استاندارد برای 24 ساعت در آنکوباتور کشت داده شد. سپس اثر کافئین روی درصد بقای سلولی، تولید سوپر اکسید، و میزان قطعه قطعه شدن DNA با روش های بیوشیمیایی و ژل الکتروفورز بررسی گردید.
نتایج نشان می دهد که اثرکافئین وابسته به غلظت است. در غلظت های کم کافئین (mM10<)، درصد بقای سلولی افزایش می یابد و در غلظت 5 میلی مولار به حداکثر خود می رسد. در این محدوده غلظتی، میزان تولید سوپراکسید و قطعه قطعه شدن DNA کاهش معناداری را نشان نمی دهند. در غلظت های متوسط کافئین (mM201)، درصد بقای سلولی در حد کنترل است. در غلظت های بالاتر کافئین (mM 20>)، درصد سلول های زنده کاهش و میزان تولید سوپر اکسید افزایش می یابد، درحالی که در این غلظت ها اثر معناداری روی شکست DNA نمی گذارد.
بحث: نتایج پیشنهاد می کند که غلظت های کم کافئین (mM 10<) مانع آپوپتوزیس در سلول های منوسیت می شود، در حالی که غلظت های متوسط کافئین (mM20- 10) احتمالا آپوپتوزیس را القا می کند. وقوع نکروز در غلظت های بالاتر از mM 20 کافئین در سلول های منوسیت احتیاج به مطالعات بیش تر دارد.