بررسی ارتباط علائم آزمایشگاهی و بالینی با نمای هیستولوژیک در بیماران با سندرم نفروتیک

گلومرولوپاتی ها بر اساس علت، نوع و میزان درگیری بافتی به صورت های مختلف تظاهر می کنند. بر حسب محل درگیری، فیزیوپاتولوژی این بیماری ها علائم، نشانه ها و نیز یافته های میکروسکوپی متفاوتی را به همراه خواهند داشت. با توجه به منحصر بودن این یافته ها در هر جامعه، این تحقیق با هدف بررسی توزیع فروانی یافته های آزمایشگاهی و ارتباط آن ها با تشخیص نهایی در این بیماران انجام شده است.
صد بیمار با سندرم نفروتیک که طی سال های 1380 و 1381 در بیمارستان امام خمینی تهران بستری و بیوپسی شده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند.
40 درصد بیماران مرد بودند و سن 28 درصد آن ها از 40 سال بیش تر بود. فراوانی گلومرولوپاتی مامبرانو از همه موارد دیگر بیش تر بود (32 درصد).
60 درصد بیماران با هیپرتانسیون کراتینین سرم بالاتر از طبیعی، 90 درصد هماچوری و 70 درصد در بیوپسی کلیه اسکلروز نشان دادند (p=0.001).
60 درصد بیماران با کراتینین سرم بالاتر از طبیعی در بیوپسی کلیه اسکلروز و 90 درصد هماچوری نشان دادند (p=0.001).
شیوع هیپرتانسیون و کراتینین سرم بالاتر از طبیعی در بدو مراجعه، به طور قابل ملاحظه در گلومرولونفریت فوکال وسگمنتال(FSGS) نسبت به سایر انواع بیش تر بوده است (p=0.001). ملایم ترین تظاهر بالینی در بیماران مبتلا به minimal change وگلومرولوپاتی مامبرانودیده شد.
با توجه به تمام موارد فوق به نظر می رسد بیمارانی که در زمان مراجعه، هیپرتانسیون و کراتینین سرم بالاتر از طبیعی با هماچوری دارند، توجه و سرعت عمل بیش تری را در شروع درمان و اقدامات تشخیصی می طلبند. از طرف دیگر، وجود پرولیفراسیون و اسکلروز در بیوپسی کلیه نیز به معنای پیگیری جدی تر و با فواصل نزدیک تر است تا شاید بتوان از شیوع بیماری های گلومرولی منجر به نارسایی مزمن کلیه کاست.