بررسی فراوانی هیپوتیروئیدی در نوزادان با هیپربیلی روبینمی غیرمستقیم

هیپوتیروئیدی در گروه سنی نوزادان با شیوع جهانی یک در 4000 تولد زنده از لحاظ آثار جبران ناپذیری که بر تکامل مغزی و بهره هوشی می گذارد از اهمیت خاصی برخوردار است. از آن جا که 90 درصد نوزادان مبتلا بدون علامت هستند، غربالگری نوزادان توصیه می شود. زردی طول کشیده شاید زودرس ترین علامت بیماری باشد.
این بررسی یک مطالعه توصیفی از نوع مقطعی با هدف تعیین فراوانی هیپوتیروئیدی میان 402 نوزاد مبتلا به هیپربیلی روبینمی غیرمستقیم بستری در بیمارستان شهید مصطفی خمینی طی یک سال است. پس از روز سوم تولد، آزمون های تیروئیدی شامل 4T و TSH روی نمونه خون وریدی نوزاد انجام پذیرفت. ملاک تعیین هیپوتیروئیدی TSH بالای 20 میکرویونیت در میلی لیتر و 4T کم تر از 10 میکروگرم در دسی لیتر بود.
از 402 نوزاد ایکتریک بستری 51 درصد مذکر و 49 درصد مؤنث بودند. بررسی آزمون های تیروئیدی نشان داد که 10 نوزاد (شامل 5 دختر و 5 پسر) به هیپوتیروئیدی مبتلا هستند که 5/2 درصد جمعیت مورد مطالعه (معادل 25 در هزار) را تشکیل می داد. با برقراری آزمون های آماری بین جنس، سن، و وزن نوزادان و ابتلا به هیپوتیروئیدی ارتباط معنا داری مشاهده نشد. آزمون دقیق فیشر با مقدار 22/3OR= نشان داد که احتمال ابتلای یک نوزاد با بیلی روبین بیش تر از mg/dL20 به هیپوتیروئیدی تقریبا 2/3 برابر همین احتمال برای یک نوزاد با بیلی روبین کم تر یا مساوی mg/dL20 است.
هیپوتیروئیدی در بین نوزادان مبتلا به زردی شیوع نسبتا بالایی دارد و اگر تشخیص زودتر و درمان سریع تر انجام شود تاثیر بر روی ضریب هوشی کودک کم تر خواهد بود. لذا انجام آزمون 4T و TSH پس از سه روزگی در نوزادان زرد و با بیلی روبین بیش تر یا مساوی 20 توصیه می شود.