تدوین و بکارگیری یک مدل تصمیم گیری چند معیاره در مکان یابی (مطالعه موردی: واحدهای دانشگاه آزاد اسلامی)

نه تنها در ایران، بلکه در سایر نقاط جهان نیز دانشگاه ها به علت وجود عرضه زیاد به تدریج با تقاضای کمتری روبرو می شوند. این ویژگی با افزایش روزافزون مراکز آموزش عالی به تدریج به مراحل بحرانی خود خواهد رسید.اما فزونی جمعیت در برخی از کشور ها و نیز پدیده مهاجرت، از سوی دیگر، شناسائی عوامل موثر بر مکان یابی جهت تاسیس مراکز آموزش عالی و نیز استراتژی های تاسیس، توسعه، و یا تمرکز، تفکر استراتژیست های سطح عالی دانشگاه را به خود مشغول کرده است. الگوریتم های ریاضی مطرح شده در ادبیات پژوهش عملیاتی اغلب با شاخص های کمی در گیر بوده، و از طرفی تعداد قلیل این شاخص ها فضای عملیاتی بودن آن را تا حد زیادی کاهش می داده، و نیز غالبا هدف آن بهینه سازی مکان استقرار بوده است.
در این مقاله با استفاده از یک متدولوژی تصمیم گیری گروهی سعی شده تا با افزایش تعداد شاخص ها و نیز وجود همزمان تعداد شاخص های کمی و کیفی از یک سو و پیدا کردن حداکثر رضایت تصمیم گیرندگان به جای بهینه سازی از سوی دیگر به یک راه کار عملی دست پیدا کنیم. از آنجا که تعداد وجود دانشگاه و تفاوت در چگالی تراکم دانشگاه در استان های مختلف کشور ایران به عنوان یک مساله مهم همسو با توسعه در ایران مطرح شده است و نیز تمایل دانشگاه آزاد اسلامی برای مطالعات علمی در این حوزه، مطالعه موردی دانشگاه آزاد اسلامی انتخاب شده است.