معرفی مدلهایی برای برنامه ریزی فرهنگی

اگر بپذیریم که فرهنگ زیر بنای جامعه است و چنانچه هدف از فعالیت های فرهنگی و توسعه فرهنگی در یک جامعه را تغییر در رفتار یا رفتارهایی از جامعه بدانیم؛ این پذیرش، دست اندرکاران را بر آن می دارد که برای دستیابی به اهداف خود برنامه ریزی در حوزه فرهنگ را سرلوحه ی کار خود قرار دهند. بنابراین در نخستین گام باید مشخص کنند که کدام رفتار یا رفتارها باید دستخوش تغییر قرار گیرند، و رفتار مطلوب چه مشخصه هایی دارد. پس از آن برای رسیدن به هدف تعیین شده سلسله فرآیندهای مورد نیاز را طراحی و اجرا کنند. برنامه ریزی مهمترین وظیفه هر مدیر و یا سازمانی است که با منابع محدود سعی در نیل به اهداف مشخص دارد. در ادبیات مربوط به برنامه ریزی اصطلاحاتی همچون، برنامه ریزی اقتصادی و اجتماعی، مفاهیمی جاافتاده و رایج هستند. ولی برنامه ریزی فرهنگی، اصطلاحی است که اگرچه در برخی از کشورهای پیشرفته سالیان درازی است که مدنظر برنامه ریزان قرار گرفته است واز دهه 1990بسیاری از شهرهای اروپا در موقعیتهای مختلف برنامه ریزی فرهنگی را به عنوان ابزاری برای توسعه شهرهای قدیمی، تاسیس شهرهای جدید با تمرکز در شهرها، بازارها و پیرامون شهرها در جهت توسعه سرمایه اجتماعی و توسعه محیط های خلاق بکار گرفتند. ولیکن برنامه ریزی فرهنگی در کشور ما سابقه چندانی ندارد و مروری به جایگاه بخش فرهنگ در چند برنامه کلان اقتصادی _ اجتماعی کشور که در سال های قبل و بعد از انقلاب اجرا شده است، صحت این ادعا را کاملا روشن می کند. لذابا توجه به اهمیت برنامه ریزی، به ویژه در حوزه فرهنگی در این مقاله به معرفی برخی از مدلهای برنامه ریزی فرهنگی پرداخته شده است.