کاردرمانی و مهارتهای ادراکی- حرکتی در اختلالات ویژه یادگیری

یکی از فرآیندهای روان شناختی مهم که ناتوانی در آن منجربه ناتوانی های یادگیری تحولی می شود، «ناتوانی های یادگیری روی فعالیت ها و فرآیندهای ادراکی-حرکتی می باشد.از دیدگاه سامانه های پویا، رشد ادراکی و رشد حرکتی به طور مجزا از یکدیگر رشد نمی کنند بلکه آمیخته هستند و تمامی حرکات ارادی با عنصری از ادراک درگیر است و پیوند مهمی بین فرآینده های ادراکی و حرکتی وجود دارد.متاسفانه پیچیدگی جامعه ی مدرن امروز غالبا از رشد بسیاری از توانایی های ادراکی-حرکتی ممانعت می کند.در بیست سال اخیر آموزش های و پژه ای برای کودکان دارای اختلالات یادگیری توصیه شده است. کاردرمانی به عنوان یکی از رشته های توان بخشی، برپایه ی اهداف آموزشی مدرسه مانند دست خط، خواندن،نوشتن و اهداف عملکردی مانند دستکاری و سازمان دهی مواد،اقدام به درمان ناتوانی های ویژه یادگیری می کند.از جمله مواردی که کاردرمانی گران به رفع آن می پردازند،اختلالات ادراکی-حرکتی و حسی-حرکتی به ویژه در کودکان سنن مدرسه می- باشد.کاردرمانگران با تکیه بر دو روش درمانی عمده ی رویکرد یکپارچگی حسی و آموزش مهارت های ادراکی-حرکتی و نیز تلفیقی از روش های موجود،به درمان کودکان دارای اختلالات یادگیری می پردازند. کاردرمانگرانی که در زمینه ی کودکان دارای اختلالات یادگیری با این دیدگاه کار می کنند،معتقدند که این روش ها به عنوان پایه هایی برای بهبود عملکردهای عالی مغز مثل خواندن می باشد و کارآیی سطوح انتزاعی تر مغز را افزایش داده و از این راه بر کارآیی تحصیلی و آموزشی این کودکان تاثیر می گذارد.