امکان سنجی تشکیل کانون های امدادی محلات در کلان شهرهای ایران

هر فعالیتی، زمانی می تواند به بهترین نحو ارائه شود که پیش بینی ها و برنامه ریزی های لازم در خصوص آن صورت گرفته باشد. با نظر سنجی از افرادی که به طور مستقیم با فعالیت مورد نظر درگیرند، می توان فعالیت ها را متناسب با شرایط آنها، بهتر اجرا کرد. بدین منظور این مطالعه با هدف امکان سنجی تشکیل کانون های امدادی در محلات شهرهای بزرگ طراحی و اجرا شد.
مطالعه مقطعی حاضر بر روی افراد ساکن شهرهای تهران، اصفهان، شیراز، مشهد و تبریز در سال 1385 انجام شد. با توجه به روش گانت، برای هر شهر600 نفر تعیین شد، هر شهر با توجه به مناطق شهرداری تقسیم بندی گردید و در هر منطقه پرسشنامه ای با هدف امکان سنجی تشکیل کانون محلات به صورت تصادفی بین مردم توزیع شد.
لزوم تشکیل کانون محلات در شهرهای بزرگ از نظر 76/65 درصد پاسخ دهندگان به میزان زیاد به بالا بوده است و میزان علاقه مندی حدود 81 درصد پاسخ دهندگان به فعالیت در تیم های امدادرسانی کانون محلات، متوسط به بالا بود.
مردم شهرهای بزرگ به تشکیل کانون های امدادی و فعالیت در تیم های امدادرسانی کانون محلات علاقه وافری نشان می دهند. به نظر می رسد با توجه به آسیب پذیری کشورمان و علاقه مردم به شرکت در فعالیت های امدادرسانی، تشکیل و سازماندهی کانون های امدادی محلات، امری ضروری است.