بررسی بیومارکرهای کارسینومای سلول های بازال با استفاده از آنالیزهای پروتئومیکی

کارسینومای سلول های بازال، یکی از شایع ترین نوع سرطان های پوست غیر ملانومایی انسانی محسوب می شود. با مطالعه فاکتورهای پروتئینی آن و شناسایی بیشتر تغییراتی که در روند سرطانی شدن پوست رخ می دهند، می توان در روند پیشگیری و درمان، به بیماران کمک موثری نمود. هدف از انجام این پژوهش، دستیابی به بیومارکرهای پروتئینی است که در تشخیص و درمان کارسینومای سلول های بازال موثر باشند.

تحقیق به روش توصیفی انجام گرفت. نمونه های بافت سرطانی و سالم از 3 بیمار مبتلا به سرطان پوست از نوع کارسینومای سلول های بازال گرفته شد و با روش های جداسازی استاندارد، کل پروتئین های بافت تخلیص و با استفاده از الکتروفورز دو بعدی پروتئین ها جدا گشتند. پروتئوم های بافت سالم و توموری با همدیگر مقایسه و میزان بیان پروتئین های مورد نظر با استفاده از آنالیزهای لازم بررسی شد.

تعداد 87 پروتئین در ژل های حاصل از الکتروفورز دو بعدی، تعیین شد که 76 عدد از آنها، دارای تفاوت آشکاری در بیان بودند. تعداد 7 پروتئین، از طریق بانک های اطلاعاتی شناسایی شدند.

به نظر می رسد در بیماری مورد مطالعه، بیان جمع کثیری از پروتئین های بافتی در بافت سرطانی، تغییر یافته و بیشتر آنها کاهش یافته یا اصلا بیان نشده اند. این پروتئین های تغییر بیان یافته، می توانند به عنوان بیومارکر در مراحل شناسایی و درمان این بیماری موثر واقع شوند