اثر تزریق داخل مفصلی دو مهارگر TNFα بر هیستوپاتولوژی و اثر انفوزیون موضعی این داروها بر جریان خون مفصل التهابی مزمن در خرگوش

داروهای ضد TNFα رده جدیدی از داروهای مورد استفاده برای درمان بیماری های التهابی مفصلی می باشند که به صورت سیستمیک استفاده می شوند ولی به علت قیمت بسیار بالا و بعضی عوارض جانبی استفاده محدودی دارند. هدف این تحقیق بررسی اثر تزریق داخل مفصلی (موضعی) دو مهارگر TNFα یعنی Infliximab و Etananercept بر هیستوپاتولوژی و هم چنین به علت نقش مهم جریان خون در عملکرد مفصل، بررسی اثر انفوزیون موضعی این داروها بر جریان خون مفصل التهابی مزمن بود.

42 خرگوش سفید نژاد نیوزلندی بعد از ایجاد التهاب مزمن به روش القای آرتریت توسط آنتی ژن به طور تصادفی در دو گروه هیستوپاتولوژی و جریان خون قرار گرفتند. هر گروه به سه زیر گروه شاهد (سرم فیزیولوژی)، Etanercept و Infliximab تقسیم شد. در حیوانات گروه اول 2 هفته بعد از ایجاد التهاب مزمن تزریق داخل مفصلی سرم فیزیولوژی، 4 میلی گرم Etanercept و یا 16 میلی گرم Infliximab صورت گرفت و 2 هفته بعد (پایان هفته چهارم) از مفصل زانوی آنها مقاطع میکروسکوپی تهیه و از نظر هیپرپلازی لایه سینوویال، هیپرپلازی ویلوس، انفیلتراسیون سلول های التهابی و تشکیل پانوس با هم و با مقاطع میکروسکوپی از مفصل 2 حیوان سالم مقایسه گردید. گروه دوم نیز 4 هفته پس ایجاد التهاب مزمن تحت انفوزیون موضعی شریان نزدیک مفصلی Etanercept،Infliximab و یا سرم فیزیولوژی قرار گرفتند. فشارخون شریانی از کانول کاروتید و جریان خون مفصل توسط دستگاه لیزر داپلر ثبت گردید.

تزریق داخل مفصلی Etanercept و Infliximab اثرمعنی داری بر شاخص های هیستوپاتولوژی مفصل التهابی مزمن نداشت. سرم فیزیولوژی اثر معنی داری بر جریان خون و مقاومت عروقی مفصل نداشت. Etanercept سبب افزایش معنی دار جریان خون مفصل به میزان 1/16±8/63 درصد و کاهش معنی دار مقاومت عروقی به میزان 4/4±2/42 درصد گردید. Infliximab نیز جریان خون مفصل را به میزان 1/21±6/70 درصد افزایش و مقاومت عروقی را به میزان 3/6±7/38 درصد کاهش داد.

علی رغم عدم تاثیر معنی دار از نظر هیستوپاتولوژی، Infliximab و Etanercept با افزایش جریان خون مفصل التهابی مزمن و کاهش شرایط هیپوکسی حاکم برآن احتمالا می توانند پیش آگهی بیماری رماتیسم مفصلی را بهبود بخشند.