مقایسه الگوهای مختلف مدیریت تلفیقی بر تراکم علف های هرز و عملکرد چغندرقند (L. Beta vulgaris)

به منظور بررسی اثر روش های مختلف مدیریت علف های هرز در چغندرقند، آزمایشی در دو سال زراعی 85-84 و 86-85 در منطقه مشهد، انجام شد. هر آزمایش در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی و با سه تکرار انجام شد. تیمارهای مورد بررسی شامل: علف کش گلتکس + علف کش بتانال، علف کش گلتکس+ کولتیواسیون، دیسک + علف کش بتانال، دیسک + کولتیواسیون، گیاه پوششی + علف کش بتانال، گیاه پوششی + کولتیواسیون، علف کش بتانال + وجین و در نهایت تیمار وجین کامل بود. نمونه برداری از جمعیت علف های هرز در سه مرحله، ابتدای فصل رشد، بعد از بعد از اعمال مدیریت و در انتهای فصل رشد انجام شد. در آزمایش سال اول و دوم، در بین تیمارهای مدیریتی در مرحله اول نمونه برداری، تراکم علف های هرز در تیمارهای گیاه پوششی و دیسک نسبت به دیگر تیمارها کمتر بود. اما در مرحله دوم نمونه برداری در آزمایش اول تیمار وجین کامل و دیسک+کولتیواسیون به ترتیب با 5/21 و 6/26 بوته در مترمربع و در ازمایش دوم تیمار وجین کامل و تیمار علف کش بتانال + وجین به ترتیب با 14 و 8/17 بوته در مترمربع کمترین تراکم علف هرز را داشتند. در آزمایش دوم حداقل و حداکثر عملکرد چغندرقند در تیمارهای گیاه پوششی+ علف کش بتانال و وجین کامل به ترتیب با 43 و 104تن در هکتار در مقایسه با تیمار شاهد با 3500 کیلوگرم در هکتار بدست آمد. حداکثر عیار قند(35/19درصد) در تیمار علف کش بتانال +کولتیواسیون و حداقل عیار قند(88/14درصد) در تیمار وجین مشاهده شد. البته حداکثر عملکرد قند در تیمار وجین + علف کش بتانال (85/17در هکتار) و حداقل آن در تیمار گیاه پوششی+بتانال (5/7 تن در هکتار) بدست آمد.