بررسی صفات پرواری و خصوصیات لاشه بزغاله های نر بومی استان فارس

با آزمایش فاکتوریل (د و فاکتوره) در قالب طرح کاملا تصادفی، صفات پرواری و خصوصیات لاشه بزغاله های نر بومی فارس ارزیابی شد. فاکتور اول توده های بز (ترکی، د ارابی و ممسنی) و فاکتور دوم سطوح انرژی جیره (کم، متوسط و پر انرژی به ترتیب با 9/ 1، 1/ 2 و 3/ 2 مگاکالری انرژی قابل متابولیسم د رکیلوگرم غذا) بود. آزمایش با استفاده از 117 راس بزغاله نر شش ماهه و در 9 گروه آزمایشی 13 راسی انجام شد. مد ت آزمایش 100 روز بود. در پایان پروار از هر گروه 6 راس بزغاله به تصاد ف کشتار شد. میانگین وزن زند ه در شروع آزمایش برای توده های ترکی، د ارابی و ممسنی به ترتیب 4/ 20، 39/ 20 و 37/ 20 کیلوگرم (05/ 0p) و برای جیره ها به ترتیب19/ 28، 5/ 29 و 91/ 29 کیلوگرم بود (01/0>p). میانگین افزایش وزن روزانه برای توده ها به ترتیب 88، 95 و 81 گرم(05/ 0>p) و برای جیره ها به ترتیب 76، 92 و 95 گرم بود (01/ 0>p) میانگین خوراک مصرفی روزانه برای توده های ترکی، د ارابی و ممسنی و برای جیره های کم، متوسط و پر انرژی به ترتیب 932/ 0، 872/ 0، 836/ 0؛ 909/ 0، 901/ 0 و 860/ 0 کیلوگرم و ضریب تبد یل غذایی آنها به ترتیب 59/ 10، 18/ 9، 32/ 10؛ 96/ 11، 79/ 9 و 05/ 9 محاسبه شد. خوراک مصرفی روزانه و ضریب تبد یل غذایی بین توده ها یکسان ولی بین جیره ها متفاوت بود. به ترتیب درصد وزن لاشه سرد به وزن زند ه برای توده های ترکی، د ارابی، ممسنی و برای جیره های کم، متوسط و پر انرژی 9/ 43، 2/ 44، 8/ 43؛ 3/ 43، 7/ 43 و 9/ 44، درصد وزن گوشت لاشه 5/ 74، 1/ 71، 8/ 70؛ 9/ 71، 2/ 72 و 3/ 72، درصد وزن چربی فیزیکی لاشه 21/ 3، 33/ 4، 98/ 4؛ 77/ 3، 04/ 4 و 72/ 4 و درصد وزن استخوان لاشه 7/ 20، 6/ 23، 3/ 23؛ 8/ 22، 75/ 22 و 03/ 22 بود و در هر چهار مورد بین توده ها و هم چنین بین جیره ها تفاوتی وجود ند اشت (05/ 0p). اثرات متقابل فاکتورهای اول و دوم (توده های بز × جیره های غذایی) بر روی صفات مورد بررسی معنی دار نبود. در این آزمایش جیره پر انرژی اضافه وزن روزانه و بازد ه غذایی بهتری نشان د اد که استفاده از این جیره ها در پرواربند ی مناسب می باشد. هم چنین بزغاله ها از نظر اضافه وزن، توان تولید ی متفاوتی نشان د اد ند که در برنامه های اصلاح نژاد ی می تواند مورد نظر قرار گیرد.