فراوانی تیتر آنتی گلیادین و آنتی ترانس گلوتامیناز در بیماران مبتلا به سندرم روده ی تحریک پذیر

سندرم روده ی تحریک پذیر در 4-12 درصد افراد جامعه ی ما دیده می شود.
از طرفی بیماری سلیاک در مطالعات قبلی در 4 درصد افراد مبتلا به سندرم روده ی تحریک پذیر دیده شده است. با توجه به این که غلات حاوی گلوتن از اجزای اصلی غذای ایرانی است، تشخیص سلیاک در بیماران مبتلا به سندرم روده ی تحریک پذیر می تواند تاثیر به سزایی در نحوه ی درمان آن ها داشته باشد.
هدف از این مطالعه تعیین فراوانی بیماری سلیاک در بیماران با سندرم روده ی تحریک پذیر بوده است.
پژوهش انجام شده یک مطالعه ی موردی شاهدی آینده نگر بوده است که بر روی 86 بیمار مبتلا به سندرم روده ی تحریک پذیر که براساس معیارهای Rome II تشخیص داده شده بودند انجام و با گروه شاهد (افرادی که تمایل به چکاپ داشتند) مقایسه شدند. روش تشخیص سلیاک بر اساس روش سرولوژی و اندازه گیری تیتر آنتی گلیادین و آنتی ترانس گلوتامیناز از نوع IgG و IgA بوده است.
در گروه سندرم روده ی تحریک پذیر از مجموع 86 بیمار ارزیابی شده، 38 نفر (2/44%) مرد و 48 نفر(8/55%) زن بودند. میانگین سن این بیماران7/11±34 سال بوده است. از نظر سن و جنس بین گروه مورد و شاهد اختلاف معنی داری دیده نشد. نفخ، دفع گاز بیش از حد و دفع موکوس شایع ترین علایم سندرم روده ی تحریک پذیر بود. از علایم خطر 37 درصد از علایم شبانه و 32 درصد از کاهش وزن شاکی بودند. اندازه گیری آنتی گلیادین در 22 نفر (25%) تیتر بالا نشان داد که با گروه شاهد اختلاف آماری واضح داشت (0001/0=P، 67/4=T). آنتی ترانس گلوتامیناز از نوع IgG در 2 نفر (3/2%) مثبت بود ولی نوع IgA در هیچ مورد مثبت نشد.
در بیماران دارای آنتی بادی ضد گلیادین بالا که علایم IBS دارند با توجه به احتمال بیماری سلیاک مخفی یا نهفته، بهتر است بیوبسی روده ی باریک برای تایید یا رد سلیاک انجام گیرد.