ارایه الگوی عملی نقشه سیاست گذاری در سوانح ترافیکی کشور در سال 1387

هدف از این مطالعه تعیین و ارایه الگوی عملی نقشه سیاست گذاری در سوانح ترافیکی کشور درسال 1387می باشد.
در یک مطالعه کیفی پدیده شناسی که در سال 1387 در تهران انجام شد، ذی نفعان سوانح ترافیکی شناسایی شدند و سؤالات طراحی شده از طریق بحث های سیستماتیک گروهی مورد بحث قرار گرفت. سپس پرسشنامه روا و پایا شده طرح، پس از توجیه مساله و کسب رضایت از افراد کلیدی سازمان های ذی نفع، توسط کارشناسان آموزش دیده تکمیل شدند. پس از ورود اطلاعات، مفاهیم و محتوای مشابه دسته بندی شد.سپس بر اساس نتایج و در تطبیق با نقشه کشورهای منتخب، نقشه سیاست گذاری کشور ارایه شد.
26 کارشناس از سازمان های دولتی و غیردولتی ذی نفع با میانگین سنی 7 ±41 سال (بازه: 54 -27 سال) بررسی شدند. سازمان پیشنهادی برای راهبری و پیشگیری از سوانح ترافیکی، پلیس راهنمایی و رانندگی یا نهاد ریاست جمهوری (بالاترین درصد، هرکدام 13%) پیشنهاد شد. تنها 31% سیاست گذاری های سوانح ترافیکی کشور بر اساس رویکرد سازمان بهداشت جهانی است. در 94% موارد، نقش سازمان ها نامشخص اعلام شد و عدم نظارت برعملکرد سازمان های ذی ربط به میزان 39% به عنوان دلیل روشن نبودن نقش سازمان ها اعلام شد. در خصوص میزان اختیارات، نبود اختیارات لازم سازمان ها به میزان 94%، و در مورد دلایل کاستی ها، نبود قانون مدون مورد نیاز به میزان 18% مطرح شد. از جمله اقدامات ضروری درجهت رفع کاستی ها، تصحیح قوانین مرتبط و تعیین حدود وظایف به میزان 21%، واز نظر نوع حمایت هایی که برای سازمان مسؤول مورد نیاز است، تامین بودجه لازم به میزان 25% بالاترین درصد را نشان داد.
پلیس راهنمایی و رانندگی کشور می تواند در صورت تفویض اختیار با داشتن اقتدار کامل، قوانین مدون، شرح وظایف مشخص و بودجه کافی با حمایت مستقیم نهاد ریاست جمهوری در کشور، نقش راهبری و هماهنگ کننده را در پیشگیری از سوانح ترافیکی کشور عهده دار شود.