تاثیر چرخش لگنی نشسته برتوانایی فیزیکی زنان نخست زای مبتلا به کمردرد در سه ماهه ی سوم حاملگی

کمردرد یکی از شایع ترین شکایات زنان باردار است که منجر به ناتوانی در انجام فعالیتهای روزمره، اشتغال و اختلال خواب در ایشان می شود. مطالعه ی حاضر به منظور تعیین تاثیر چرخش لگنی نشسته برناتوانی فیزیکی زنان نخست زای مبتلا به کمردرد در سه ماهه ی سوم بارداری انجام شده است.
این مطالعه نیمه تجربی بر روی 60 زن نخست زای مراجعه کننده جهت مراقبت های پری ناتال به سه درمانگاه بهداشتی درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی زنجان انجام شد. ابتدا 60 زن نخست زا به طور آسان انتخاب و سپس به طور تصادفی در دو گروه آزمون و شاهد قرار گرفتند. گروه آزمون به مدت 8 هفته در طول سه ماهه سوم حاملگی چرخش لگنی نشسته را انجام دادند. جمع آوری اطلاعات از طریق مصاحبه و با استفاده از مقیاس VAS و Disability Rating Index (DRI) در روزهای 0 و 56 (قبل و بعد از مداخله) انجام شد.
تفاوت آماری معنی داری از نظر سن، شغل، تحصیلات، شاخص توده ی بدنی و شدت ناتوانی فیزیکی بین دو گروه قبل از مداخله دیده نشد. شدت ناتوانی فیزیکی در گروه آزمون بعد از مداخله به طور معنی داری کاهش یافته بود (0001/0P<)، در حالی که در گروه شاهد شدت ناتوانی فیزیکی با پیشرفت بارداری افزایش یافته بود (0001/0P<). همچنین در گروه آزمون انجام چرخش لگنی نشسته باعث کاهش شدت کمردرد در مقایسه با قبل از مداخله و گروه شاهد شده بود (0001/0P<).
به نظر می رسد استفاده از تمرینات ورزشی از جمله، چرخش لگنی نشسته در زنان بارداری که از کمردرد و ناتوانی ناشی از آن رنج می برند و در عین حال مایل به استفاده از درمان های تهاجمی و داروهای شیمیایی تسکین درد نیستند، اقدام موثری می باشد.