اثر لوزارتان بر آپوپتوز در بافت کلیه، متعاقب انسداد کامل یک طرفه ی حالب در موش صحرایی

هرگونه اختلال در جریان طبیعی ادرار تحت عنوان اوروپاتی انسدادی خوانده می شود. انسداد در نهایت می تواند به هیدرونفروز، آتروفی و حتی تخریب کامل عملکرد کلیه منجر شود. لوزارتان داروی مهارکننده ی گیرنده ی نوع I آنژیوتانسین II می باشد. از این دارو برای درمان فشار خون بالا و کنترل نارسایی احتقانی قلب استفاده می شود. از طرف دیگر نشان داده اند که لوزارتان دارای اثر حفاظتی در بعضی از بافت ها متعاقب آسیب های مختلف است. هدف از این مطالعه تعیین اثر لوزارتان بر آپوپتوز در بافت کلیه متعاقب انسداد کامل یک طرفه ی حالب در موش صحرایی می باشد.
در این مطالعه تجربی، موش های صحرایی نر نژاد اسپراگ دالی به صورت تصادفی به پنج گروه ده تایی تقسیم شدند. در گروه اول یا کنترل، حلال دارو، در گروه دوم (unilateral ureteral obstruction، UUO) بعد از انسداد یک طرفه ی حالب، حلال دارو و در گروه سوم (UUO/losartan UUO/LOS) لوزارتان با دوز 60 میلی گرم در کیلو گرم تجویز شد. در گروه چهارم (Sham) و پنجم (Sham/LOS) حیوانات جراحی شدند، ولی مجرای حالب مسدود نشد. کلیه ی داروها یک بار در روز به مدت پانزده روز (شروع یک روز قبل از جراحی) به صورت خوراکی تجویز شدند. تغییرات آپوپتوتیک بافت کلیه، در روز چهارده بعد از جراحی در کلیه ی چپ گروه های مختلف به روش تانل بررسی شد.
نتایج مطالعات پاتولوژیک نشان داد که در گروه UUO، انسداد یک طرفه ی حالب موجب القای آپوپتوز (33/1±52/15) در سلول های توبولی بافت کلیه می شود. تجویز لوزارتان حین انسداد حالب در گروه UUO/LOS توانست تعداد سلول های آپوپتوتیک (93/0±24/5) را متعاقب انسداد حالب در بافت کلیه به طور معنی دار (05/0p<) کاهش دهد. تفاوت معنی دار بین گروه کنترل (26/0±91/0)، Sham (29/0±17/1) و Sham/LOZ (47/0±16/2) مشاهده نشد.
نتایج مطالعه نشان داد که انسداد حالب باعث القای آپوپتوز در بافت کلیه گردید و تجویز هم زمان لوزارتان باعث کاهش تعداد سلو ل های آپوپتوتیک شد