بررسی نتایج درمان جراحی شکستگی های داخل مفصلی دیستال استخوان بازو (بررسی 46 بیمار)

شکستگی های داخل مفصلی دیستال هومروس در بزرگسالان به عنوان یکی از جنجالی ترین بحث های جراحان ارتوپدی در آمده است. بی نظمی های کوچک در سطح مفصلی آرنج معمولا سبب از دست رفتن عملکرد مفصل می شود. این عارضه را با جراحی باز دقیق همراه با فیکساسیون محکم می توان کاهش داد. تکنیک جراحی خلفی به همراه استئوتومی اوله کرانون و فیکساسیون توسط دو Plate طرفی به عنوان شیوه استاندارد جراحی این نوع شکستگی ها به خصوص در تیپ های C آن می باشد. هدف اصلی این مطالعه بررسی نتایج درمان جراحی شکستگی های داخل مفصلی دیستال هومروس می باشد.
در یک مطالعه توصیفی- مقطعی 46 بیمار (18 مونث و 28 مذکر) با میانگین سنی 22/31 سال را که مبتلا به شکستگی داخل مفصلی دیستال هومروس (12 مورد C1، 17 مورد C2 و 17 مورد C3) بودند، تحت بررسی قرار گرفتند. این بیماران از سال 1380 تا 1384 تحت عمل جراحی قرار گرفته بودند. کلیه بیماران با تکنیک خلفی به همراه استئوتومی اوله کرانون جراحی شده بودند. فیکساسیون داخلی یا با استفاده از دو Plateیا با استفاده از یک Plate و یا با استفاده از Screw بوده است. متغیرهای اندازه گیری شده به عنوان برونداد (Outcome) عبارت بودند از: درد بیمار پس از جراحی، دامنه حرکت، توانایی انجام فعالیت های روزمره قبلی، بروز عفونت ها، بروز اختلالات حسی- حرکتی در اعصاب، بروز اختلال در جوش خوردن، بروز سفتی در مفصل آرنج، بروز استئوآرتریت، بروز ناپایداری و نیاز به فیکساسیون مجدد و بروز بورسیت راجعه. در آنالیز آماری با استفاده از نرم افزار SPSS از فراوانی و درصد فراوانی جهت توصیف داده ها استفاده شد. از آزمون های آماری Kendall و تست دقیق فیشر نیز استفاده شد. سطح معنی داری 05/0p< در نظر گرفته شده است.
در 16 بیمار (8/34%) پس از جراحی درد وجود نداشت. درد خفیف در 17 بیمار (37%)، درد متوسط در 11 بیمار (9/23%) و درد شدید تنها در 2 بیمار (3/4%) گزارش شده بود. دامنه حرکت (Range of motion-ROM) پس از درمان در 24 بیمار (2/52%) بیش از 100 درجه، در 18 بیمار (1/39%) 50 تا 100 درجه و در 4 بیمار (7/8%) کمتر از 50 درجه بود. توانایی انجام فعالیت های روزمره قبلی پس از درمان در 14 بیمار (4/30%) کاملا مانند قبل، در 26 بیمار (5/56%) نسبتا مانند قبل و در 6 بیمار (13%) فعالیت کاهش یافته بود. تنها 2 بیمار (3/4%) دچار عفونت های سطحی شدند و هیچ بیماری به عفونت عمقی دچار نشد. همچنین تنها در 2 بیمار (3/4%) اختلالات حسی- حرکتی در عصب اولنار دیده شد. فقط 3 بیمار (5/6%) به عارضه عدم جوش خوردن استخوان مبتلا شدند. ترمیم جراحی شکستگی داخل مفصلی دیستال هومروس (به خصوص با تکنیک خلفی همراه با استئوتومی اوله کرانون به دلیل دید مناسب، ارزیابی روتین عصب اولنار و Rigid Internal Fixation) یک روش موثر می باشد که سبب بازتوانی زودرس بیمار می گردد.