تاثیرات استفاده از برخی مواد شیمیایی در محلول های نگهداری بر وضعیت ماندگاری گل های بریده

یکی از راهکارهای افزایش ماندگاری گل های بریده استفاده از مواد شیمیایی در محلول های نگهداری این گلها می باشد. هدف از این تحقیق مروری بر پرکاربردترین مواد شیمیایی در تحقیقات انجام شده در این زمینه می باشد. قندها از طریق فراهم کردن مواد اولیه برای تنفس، بسته شدن روزنه ها به همراه افزایش غلظت اسمزی در گل ها و برگ ها و جلوگیری از تولید اتیلن و کاهش حساسیت گل ها به ماده مذکور، در افزایش عمر ماندگاری اغلب گل های بریده مؤثر هستند. اسید سیتریک با کاهش اسیدیته محلول و کنترل فعالیت های میکروبی، دوام گل های بریده را افزایش می دهد. ترکیبات 8- هیدروکسی کوئینولین سیترات و 8- هیدروکسی کوئینولین سولفات با خاصیت میکروب کشی در محلول های نگهداری سبب تاخیر در انسداد آوندی ساقه با عامل باکتریایی شده و همین امر سبب افزایش عمر گل های بریده می شود. نیترات نقره یک باکتری کش قوی و تیوسولفات نقره یک بازدارنده قدرتمند برای فعالیت اتیلن است. به همین علت، این مواد می توانند شاخص ماندگاری را در گل های بریده افزایش دهند. قرار گرفتن گل های بریده در معرض اتانول و استالدهید از طریق تخریب تخمدان (به عنوان عامل جذب کننده کربوهیدرات)، باعث افزایش عمر نگهداری آنها می شود. استفاده از سایر ترکیبات نظیر سولفات آمونیوم، بنزیل آدنین، اسید جیبرلیک و... و نحوه تاثیر آنها بر افزایش ماندگاری گل های مورد بررسی قرار می گیرد.