تاثیر برنامه توانبخشی هوازی بر غلظت فریتین، آهن، TIBC و عملکرد قلبی- عروقی در تالاسمی ماژور نوجوان

تالاسمی، گونه ای بیماری ژنتیک از گروه کم خونی های ارثی است. در این بیماری، مقدار هموگلوبین به دنبال کم خونی کاهش یافته و برای جبران آن باید خون تزریق شود که در نهایت این کار باعث اضافه بار آهن خواهد شد. آهن مازاد باعث بروز عوارض ناگوار در بافت کبد، قلب و غدد درون ریز می شود. مهم ترین عارضه در بیماران تالاسمی restrictive –cardiomyopathy و اختلال ریتم و نارسایی احتقانی قلب است. برای مهار این اضافه بارآهن دسفرال تجویز می شود.
بررسی تاثیر برنامه توانبخشی هوازی بر غلظت فریتین، آهن، TIBC و عملکرد قلبی- عروقی در بیماران دچار تالاسمی ماژور نوجوانان.
دراین تحقیق نیمه تجربی، 15 بیمار تالاسمی 16-10 ساله با پیشینه بیماری 9 تا 15 ساله از جمعیتی 50 نفری مورد مطالعه قرار گرفتند. پژوهش در سه بخش پیش آزمون، حین آزمون و پس آزمون انجام شد. داده های تحقیق با روش همبستگی و آزمون کای دو (x2)با کمک SPSS تجزیه و تحلیل شد.
میانگین فریتین خون پس از یک نوبت آزمایش ورزش و برنامه هوازی هشت هفته ای نسبت به زمان استراحت به طور معنی دار کاهش یافت(p<0.05) و میزان آهن خون بعد از تست ورزش و تمرین هوازی نسبت به زمان استراحت کاهش نشان داد (p<0.05) و دامنه تواتر ضربان قلب در هنگام استراحت نیز به طور پیشرونده کاهش یافت(p<0.05).
برنامه کارآمد هوازی زیر بیشینه را می توان در بیماران دچار تالاسمی ماژور با توجه به معاینه پزشکی و آزمون ورزش بالک، تنظیم کرد زیرا علاوه بر کسب روحیه شادابی، غلظت فریتین و آهن را در آنها به طور چشمگیر کاش می دهد تا ضمن تزریق خون و تجویز دسفرال، اجرای این تمرین های ورزشی در دامنه ایمن فیزیولوژی، تاثیر زیانبار اضافه بار آهن را بر قلب کاهش داده و بدین سان عملکرد قلبی- عروقی را در آنها بهبود بخشد.