بررسی رونوشت های HLA-G در سلول های تک هسته ای خون محیطی افراد سالم و دچار لوپوس و اثر اینترفرون گاما بر مولکول HLA-G

این مطالعه بررسی اثر اینترفرون گاما بر بیان رونوشت های HLA-G در سلول های تک هسته ای خون محیطی افراد سالم و مبتلا به بیماری خودایمن لوپوس اریتروماتوز سیستمیک است.
20 نمونه خون از افراد دچار بیماری لوپوس اریتروماتوز سیستمیک و 15 نمونه از افراد سالم انتخاب شده و سپس با روش فایکول لایه مربوط به PBMC جداسازی شد. سلول های به دست آمده در مجاورت اینترفرون گاما به مدت 48 ساعت کشت داده شده؛ سپس توسط روش ترایزول، استخراج RNA ازآن سلول ها و سپس تبدیل RNA به cDNA و انجام PCR چندگانه با به کارگیری همزمان آغازگرهای بتا- اکتین و HLA-G انجام شد. در نهایت محصول حاصل الکتروفورز ارزیابی شد.
این مطالعه نشان داد که میزان نسبی رونویسی ژن HLA-G در افراد مبتلا به لوپوس نسبت به افراد طبیعی بالاتر است. از طرف دیگر افزودن اینترفرون گاما/لیپوپلی ساکارید روی بیان این مولکول در سطح رونویسی تاثیر می گذارد؛ به گونه ای که رونویسی ژن HLA-G در سلول های تک هسته ای خون محیطی افراد سالم و بیمار افزایش می یابد (05/0P≤).
رونویسی ژن HLA-G تحت تاثیر اینترفرون گاما افزایش می یابد. این مشاهده با مطالعات قبلی هم خوانی دارد. این اثر بر سلول های PBMCs طبیعی و بیمار دیده می شود. تاثیر اینترفرون گاما/لیپوپلی ساکارید در القای رونویسی ژن HLA-G در PBMCs افراد طبیعی بیش از بیمار است؛ با این حال میزان کلی رونویسی در سلول های بیمار دچار لوپوس اریتروماتوز سیستمیک بیش از طبیعی است.