مکان و توسعه شهری پایدار

مکان‏ ها از نظر مقیاس و ویژگی های طبیعی خود، تفاوت اساسی با یکدیگر دارند؛ به نحوی پیچیده، بر هم منطبق و وابسته هستند. بنابراین هیچ نقش ه‏ای از مکان‏ های دنیا نمی‏ توان ترسیم کرد که مرزهای قطعی را نشان دهد. درباره تفاوت مکان ‏ها با یکدیگر مثال‏ های زیادی وجود دارد: کتاب ماسه (1984) درباره تغییر توزیع فضایی صنعت و دور کردن آن از مناطق به هم پیوسته شهری - که انگیزه ‏ای شد برای برنامه کامل پژوهش دارای عنوان عام برنامه «محلی کردن» - این موضوع را در بافتی محلی توضیح می‏ دهد. هر مکان محدود به مرز، سرزمینی است که مشخصات آن را به روشنی می ‏توان بیان کرد؛ مرزهایش را می‏ توان - چه برروی زمین و چه برروی نقشه - تعریف کرد، می‏ توان از این مرزها دفاع کرد و می‏ توان مشخصات آنها را معلوم کرد. بنابراین درک حکومت ‏ها از مکان‏ آفرینی برای درک نحوه عمل جامعه معاصر خود حایز اهمیت است؛ اقتصاد مرتبط با مکان نظام سرمایه‏ داری، مبتنی بر رقابت است. تامین منافع (مردم ساکن) هر محل باید تا حد زیادی از طریق مخالفت با منافع (مردم ساکن) مکان ‏های دیگر صورت گیرد، که اغلب مستلزم اشاعه نظریات مثبت، نسبت به خودی‏ها و نظریات منفی، نسبت به غریبه‏ ها است. برای توسعه پایدار شهری، ویژگی‏ های مکانی که شهر برروی آن استقرار یافته یا می‏ خواهد استقرار یابد اهمیت فراوان و تعیین کننده دارد. توسعه مکان شهری برای رفاه مردم ساکن شهر، از اقدامات اساسی دولت ‏ها می‏ باشد. از آن جا که انسان ‏ها به یکدیگر وابستگی دارند و بدون ارتباط با هم، امکان زیستن، پیشرفت و توسعه را ندارند؛ مکان های زندگی انسان، چه مکان‏ های روستایی و چه مکان‏ های شهری نیز به یکدیگر وابسته و در ارتباط با هم قراردارند و توسعه یکی بدون دیگری امکان‏ پذیر نیست؛ که این ارتباط متقابل مکان‏ ها با هم، باعث توسعه آنها می‏ گردد. ماهیت مکان‏ ها را می‏توان به صورت نکته‏ های زیر خلاصه کرد: 1- مکان‏ های آفریده اجتماعند. 2- مکان ‏ها نظیر خود را می ‏سازند. 3- مردم اختیار مکان ‏ها را در دست دارند و آنها را تغییر می ‏دهند. 4- مکان‏ ها جدا از هم و بی‏ نیاز از هم نیستند. در این پژوهش سعی شده است رابطه مکان و ارتباط آن در توسعه پایدار شهری و نقش آن در مکان ‏های شهری بررسی شود؛ روش کار به صورت توصیفی - تحلیلی می‏ باشد.