شواهد کانی شناسی و ژئوشیمیایی آمیختگی ماگمایی در برونبوم های موجود در سنگ های گرانودیوریتی منطقه آستانه (جنوب غرب اراک)

توده گرانودیوریتی آستانه واقع در جنوب غرب اراک حاوی برونبوم های ریزدانه کروی و به ندرت بیضوی با ترکیب گابرو، دیوریت و دیوریت کوارتزدار است. قطر این برونبوم ها ازحدود چند میلی متر تا 40 سانتی متر در تغییر است. اندازه کانی های تشکیل دهنده برونبوم ها در بخش خارجی، ریزتر از مرکز آن هاست. ریز دانه بودن برونبوم ها حاکی از سرد شدن سریع آبگون سازنده آن هنگام ورود به درون ماگمای گرانیتوئیدی میزبان است. حضور برونبوم های ریز دانه مافیک همراه با شواهدی از وجود بافت های ناتعادلی مانند فلدسپار با بافت های پوئی کیلیتیک، کوارتزهای مدور و چشمی شکل که با کانی های کوچک با دمای بالاتر مانند پلاژیوکلاز، بیوتیت و آمفیبول به صورت منطقه ای در بر گرفته شده اند، حضور انبوهه های مافیک، آپاتیت های سوزنی، تیغه های پلاژیوکلاز کوچک درون پلاژیوکلازهای بزرگتر، همگی آمیختگی ماگمایی را تایید می کنند. بر اساس نتایج آنالیز ریزپردازشی، ترکیب پلاژیوکلاز در گرانودیوریت ها از الیگوکلاز تا آندزین و در برونبوم ها از آندزین تا لابرادوریت متغیر است و غالبا منطقه بندی عادی نشان می دهند که حاکی از آمیختگی ماگمایی است. برونبوم ها و سنگ های میزبانشان از نظر ژئوشیمیایی با یکدیگر تفاوت های قابل توجهی نشان نمی دهند فقط این که برونبوم ها نسبت به گرانودیوریت ها از Cr، Ni، Co و به میزان کمتر از عناصر HREE غنی شده اند. با توجه به الگوی مسطح HREE در برونبوم و سنگ میزبان به نظر می رسد که هر دو از پوسته زیرین ریشه می گیرند ولی غنی شدگی بیشتر برونبوم ها از HREE عمق بیشتری را برای برونبوم ها تداعی می کند. برونبوم ها گلبول هایی [گویچه هایی] از ماگمای مافیک هستند که با ماگمای فلسیک آمیختگی جزئی داشته اند.