رابطه دین و دولت نزد سبرداران

دولت سربداران در محیطی شکل گرفت که حکومت های اطراف، از جمله دولت آل کرت، مذهب سنی داشتند و از طرف مغولها نیز در فشار بودند. در چنین محیطی، عالمان تنها راه حفظ این حکومت و نیز ترویج مذهب تشیع واقعی بودند. بنابراین، هم حکومت برای حیات خود به عالمان نیاز داشت و هم عالمان به منظور ترویج تشیع به حکومت سربداران نیاز داشتند.
سربداران ابتدا از نفوذ عالمان صوفیه استفاده کرد و به حکومتش قوام داد. در پایان حکومت و با گسترش تشیع در سرزمین بیهق، نیاز حاکمان سربداری برای حضور فقی هان بیشتر از صوفیه شده بود. از این روی به منظور تامین این نیاز، علی بن موید، آخرین حاکم سربداری، به شهید اول نامه می نویسد و می کوشد، سعی می کند اورا به سرمین بیهق بیاورد، لکن این تلاش به نتیجه ای نمی رسد که در این مقاله سعی در تبیین ارتباط سربداران با علما می باشیم.