همراهی نظریه جایگاه مهار سلامت و عزت نفس با فعالیت جسمانی در دانشجویان

تامین نیازهای حرکتی افراد، توان آینده جامعه را به طور معجزه آسایی افزایش می دهد. تحقیقات صورت گرفته در زمینه تاثیر عزت نفس و جایگاه مهار سلامت در ایجاد و بروز رفتارهای بهداشتی سبب گردیده که این مفاهیم، چارچوبی علمی در مباحث بهداشتی و روانشناسی سلامت فراهم آورند. پژوهش حاضر به بررسی همراهی فعالیت جسمانی با عزت نفس و نظریه جایگاه مهار سلامت در دانشجویان ورزشکار و غیر ورزشکار پرداخته است.
این پژوهش یک مطالعه مورد-شاهدی است که 74 دانشجوی ورزشکار برای گروه مورد و 74دانشجوی غیرورزشکار برای گروه شاهد از دانشگاه علوم پزشکی گناباد انتخاب شدند. داده ها پس از تکمیل پرسشنامه های جمعیت شناختی، عزت نفس و «نسخه ب» ابزار جایگاه مهار سلامت با استفاده از آزمون های آنالیز واریانس یک طرفه، رگرسیون لجستیک، مجذور کای، ضریب همبستگی پیرسون و تی مستقل در نرم افزار SPSS 11.5 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
طبق نتایج این مطالعه در دانشجویان ورزشکار، میانگین نمره باورهای درونی 7/3±51/28، افراد موثر 9/4±89/20 و شانس 7/3±67/14 بود که در غیرورزشکاران به ترتیب 6/4±87/27، 97/4±64/21 و 64/4±48/15 بود که این تفاوت ها معنادار نبودند. اما گروه ورزشکاران از عزت نفس بالاتر و معناداری نسبت به گروه غیرورزشکار (2/31 در مقابل 79/28) برخوردار بودند (p<0/02).
نتایج این مطالعه نشان می دهد که دانشجویان ورزشکار از عزت نفس بالاتری نسبت به گروه غیرورزشکار برخوردارند. اما نظریه جایگاه مهار سلامت با فعالیت جسمانی همراهی ندارد.