جنسیت در تعاونی ها

جنسیت مربوط به نظام طبیعی است و امور طبیعی ذاتا موجب فخر یا وهن نیستند. براساس آموزه های دینی، جایگاه و منزلت آدمی بر پایه کرامت و تقرب او به خداوند است و میزان و معیار اصلی، تقواست نه جنسیت یا هر عامل دیگر. خداوند متعال در قرآن می فرماید:«ای مردم! ما شما را از مردی و زنی آفریدیم و شما را تیره ها و قبیله قرار دادیم تا یکدیگررا بشناسید(اینها ملاک امتیاز نیست)؛ گرامی ترین شما نزد خداوند باتقواترین شماست؛ خداوند دانا و آگاه است.» (سوره الحجرات آیه 13).
مسئله جنسیت و حقوق مترتب بر آن از ابتدای خلقت انسان محل مناقشه بوده است و در طول تاریخ گاهی مردان وگاهی نیز زنان دارای حق برتر در خانواده و جامعه بوده اند؛ اما پس از انقلاب صنعتی و تحولات ناشی از آن، شاهد حضور گسترده زنان در عرصه های مختلف اجتماعی و اقتصادی و ایجاد فرصتهای برابر برای مردان و زنان – که یکی از شاخصهای توسعه هر جامعه محسوب می شود- بوده ایم. نهضت تعاون نیز با تاکید بر ارزشهایی مثل خودیاری[1]، مسئولیت فردی[2]، مردمسالاری، برابری[3]، تساوی حقوق[4]و همچنین اصل «هر عضو، یک رای»، منزلت زنان و مردان را یکسان در نظر می گیرد.
خانم آن بریت نی پیرد،آموزشیار تعاون وکارشناس مسئله جنسیت درسازمان بین المللی کار(ILO)، در این مقاله به محدودیتهای زنان در کشورهای در حال توسعه و نقشی که تعاونی ها می توانند در زمینه توانمندسازی آنها داشته باشند، اشاره می کند. مقاله حاضر با عنوان «Gender Issues in Cooperatives» در سایت سازمان بین الملی کار موجود است[5].