مفهوم ملک در قرآن

«پادشاهی» در قرآن در راستای اهداف هدایتی و تربیتی است. از دیدگاه قرآن کریم، پادشاهی و فرمان روایی نظر به کارکردهای سیاسی و اجتماعی آن، به خودی خود نعمت و موهبت الهی است.
فرمان روایان و پادشاهان یادشده در قرآن، بر اساس مولفه هایی همچون ویژگی های مثبت و منفی شخصیتی، مشروعیت دینی و قدرت سیاسی و نوع عملکرد حکومتی شان به دو دسته الهی و غیر الهی قابل تقسیمند. پادشاهان الهی بر اساس شایستگی لازم، از منابع مشروعیتی همچون ویژگی های کاریزماتیک، دین و کارآمدی برخوردار بودند. از این رو، به رغم داشتن قدرتی متمرکز و اختیاراتی گسترده، هرگز به خودکامگی و استبداد نمی گراییدند. در حالی که بسیاری از مولفه های سلطنت مطلقه و استبدادی را می توان در حکومت پادشاهان غیر الهی یافت.