بررسی غشای دسمه توسط میکروسکوپ الکترونی و نوری در پیوند لایه ای عمیق به روش حباب بزرگ

تعیین سطح جدایی بافت قرنیه در عمل جراحی پیوند لایه ای عمیق به روش حباب بزرگ در چشم های مبتلا به قوز قرنیه با استفاده از میکروسکوپ نوری و الکترونی.
روش پژوهش: نمونه تحت بررسی شامل غشای دسمه و بافت استرومای چهار چشم مبتلا به قوز قرنیه بود که حین عمل پیوند لایه ای عمیق، به طور ناخواسته دچار سوراخ شدگی غشای دسمه گردیده بودند. نمونه ها به دو نیمه تقسیم گردیدند، یک نیمه در محلول فرمالین 10 درصد جهت مطالعه آسیب شناسی با میکروسکوپ نوری و نیمه دیگر در محلول گلوتارآلدیید 5/2 درصد جهت مطالعه فراساختاری با میکروسکوپ الکترونی ارسال گردید.
بررسی آسیب شناسی توسط میکروسکوپ نوری در تمام موارد، فضاهای مدور خالی و بزرگ ناشی از تزریق هوا و غشای PAS مثبت را مشخص نمود که در یک سمت لایه ای از سلول های اندوتلیال قرنیه و در سوی دیگر مقدار ناچیزی فیبرهای کلاژن به همراه تعداد اندکی کراتوسیت وجود داشت. معاینه فراساختاری غشای دسمه توسط میکروسکوپ الکترونی Transmission در تمام موارد سلول های اندوتلیال را نشان داد که به بخش خلفی non-banded و بخش قدامی banded غشای دسمه، چند لایه از فیبرهای کلاژن استروما و تعداد کمی کراتوسیت اتصال داشتند.
جداشدن بافت استروما از غشا دسمه حین عمل پیوند لایه ای عمیق به روش حباب بزرگ در داخل بافت عمقی استروما و نزدیک غشا دسمه (پره دسمه) اتفاق می افتد.