اثر سیکلوسپورین A موضعی در پیش گیری و درمان رد پیوند قرنیه

ارزیابی اثر قطره سیکلوسپورین A 2 درصد موضعی در درمان و جلوگیری از عود حملات رد پیوند، پس از پیوند نفوذی قرنیه در بیماران با سابقه حملات مکرر رد پیوند.
روش پژوهش: در این کارآزمایی بالینی، گروهی از بیماران با سابقه پیوند نفوذی قرنیه در شروع حملات ساب اپی تلیال یا اندوتلیال رد پیوند به صورت تصادفی تحت درمان با قطره سیکلوسپورین A 2 درصد یا دارونما به همراه استرویید موضعی قرار گرفتند. علت اولیه انجام پیوند قرنیه در این افراد شامل قوز قرنیه، استحاله اندوتلیال فوکس، استحاله استرومای قرنیه و کدورت فاقد عروق خونی قرنیه بود. سیکلوسپورین موضعی یا دارونما به مدت 6 ماه تجویز گردید. مدت زمان استفاده از استرویید، طول دوره بهبودی حمله رد پیوند، تعداد حملات عود در حین دریافت دارو و پس از آن و میزان بقای بدون رد پیوند بین گروه های مطالعه مورد مقایسه قرار گرفت.
تعداد 22 چشم از 22 بیمار (12 مرد) در شروع واکنش رد پیوند، تحت درمان با قطره سیکلوسپورین A 2 درصد و قطره بتامتازون 1/0 درصد موضعی (گروه 1) و 21 چشم از 21 بیمار (10 مرد) تحت درمان با دارونما و قطره بتامتازون 1/0 درصد موضعی (گروه 2) قرار گرفتند. میانگین سن بیماران 9/11±48/32 و 7/11±48/35 سال به ترتیب در گروه (1) و (2) بود (42/0P=). میانگین دوره پی گیری 1/6±6/16 ماه در گروه (1) و 3/6±16 ماه در گروه (2) بود (75/0 (P=. دوره بهبود کامل حمله رد پیوند پس از تجویز سیکلوسپورین و یا دارونما در گروه (1) و (2) به ترتیب 21±6/25 و 7/16±2/33 روز بود (22/0P=). در پایان دوره پی گیری، میزان بقای بدون رد پیوند در گروه های مذکور به ترتیب 8/34 و 7/31 درصد بود (89/0P=).
قطره سیکلوسپورین A به همراه استرویید موضعی در درمان و پیش گیری از حملات رد پیوند در بیماران با سابقه قبلی این حملات پس از پیوند نفوذی قرنیه در مقایسه با درمان استروییدی موضعی به تنهایی اثر بیش تری ندارد.