تاثیر آموزش مهارت‎های برقراری ارتباط موثر بر افزایش عزت نفس و کاهش کم‎رویی معلولان جسمی - حرکتی استان تهران

هدف اساسی این تحقیق بررسی تاثیر آموزش مهارت های برقراری ارتباط موثر بر افزایش عزت نفس و کاهش کم‎رویی معلولان است. این تحقیق از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش، آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون باگروه کنترل و با گمارش تصادفی انجام گرفته است. جامعه‎ی آماری شامل همهی معلولان جسمی- حرکتی استان تهران در سال 87-86 است. از این جامعه نمونه‎ای شامل 120 نفر به شیوه‎ی نمونه‎گیری تصادفی ساده انتخاب شد و به شیوه‎ی تصادفی نیز به دو گروه مساوی تقسیم شدند و به قید قرعه یکی از دو گروه به‎عنوان گروه آزمایش و دیگری به‎عنوان گروه گواه گمارده شدند (60 نفر گروه آزمایش و60 نفرگروه گواه) برای جمع‎آوری داده از آزمون عزت نفس آیزنگ و پرسش‎نامه کم‎رویی استنفورد استفاده شد. اعضای گروه آزمایش به مدت دو ماه و نیم و هر هفته2 ساعت تحت آموزش مهارت های برقراری ارتباط موثر مانند: مهارت خود آگاهی، اصول ارتباط میان فردی، آشنایی با مهارت های صحبت کردن، آشنایی با مهارت های گوش دادن، آشنایی با عناصر کلامی و غیرکلامی ارتباط، مهارت همدلی، آشنایی با مهارت های لازم برای دوست یابی و ادامه‎ی دوستی، شیوه های سالم حل تعارض های بین فردی، مهارت قاطعیت و جرات ورزی، آشنایی با راهبردهای فوری و کوتاه‎مدت برای کنترل خشم قرار گرفتند. از تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل کواریانس نتایج نشان داد: 1- بین عملکرد افراد دو گروه در پس‎آزمون متغیر عزت نفس تفاوت معنی‎دار وجود دارد. یعنی آموزش مهارت‎های برقراری ارتباط موثر در افزایش عزت نفس معلولان تاثیر دارد. 2- بین عملکرد افراد دوگروه در پس آزمون متغیر کم‎رویی تفاوت معنی‎دار وجود دارد. یعنی آموزش مهارت‎های برقراری ارتباط موثر در کاهش کم‎رویی معلولان تاثیر دارد.