طراحی چارچوب یک GDSS جهت انتخاب شاخصهای سنجش و مدیریت سرمایه های دانسته ای در یک شرکت خودروساز ایرانی

با توجه به اهمیت روزافزون سرمایه های دانسته ای1 و ضرورت ارزیابی آنها جهت مدیریت بهتر این منابع در راستای ایجاد مزیت رقابتی پایدار، یکی از وظیفه های مهم مدیریت در یک سازمان (اعم از تولیدی و خدماتی)، تعیین شاخصهایی است که وضعیت موجودی و به کارگیری این دارایی ها را به گونه ای کارامد واثربخش نشان دهد. در این راستا، تعیین معیارهایی برای انتخاب شاخصهای سنجش، ضروری به نظر می رسد. از سوی دیگر به منظور افزایش دقت و کاهش پیچیدگی و ابهام ناشی از تازگی موضوع در سطح جهانی و به ویژه در ایران، در این مقاله، روش فرایند تحلیل سلسله مراتبی با رویکرد فازی2 جهت تصمیم گیری در مورد رتبه بندی شاخصها مورد استفاده قرار می گیرد. به طور خلاصه اینGDSS پیشنهادی، 3 مرحله از فرایند انتخاب شاخصهای ارزیابی سرمایه های دانسته ای را پشتیبانی می کند. در این مقاله در مرحله اول جهت توسعه مدل ضرایب اهمیت معیار ها، از دانش برخی از مدیران صنعت خودرو بهره گرفته شد. سپس در مرحله دوم به کمک روش AHP فازی، رتبه بندی شاخصهای سنجش سرمایه های دانسته ای در صنعت خودرو انجام می شود و درنهایت با به کارگیری قواعدی، در مورد به کارگیری سرمایه های دانسته ای تصمیم گیری می شود.