بررسی رابطه فعالیت جسمانی و نمایه توده بدنی در جانبازان شیمیائی سردشت 20 سال پس از مواجهه

فعالیت بدنی برای جانبازان از دو جنبه درمانی با هدف تامین سلامتی و پیشگیری از ابتلا به بیماری های ثانویه حائز اهمیت است. شناسایی عوامل اثر گذار بر فعالیت جسمانی و بویژه فاکتورهای کاهش دهنده فعالیت جسمانی و توجه به آنها توسط خود بیماران و مسئولین درمانی مرتبط با آنان می تواند در تامین سلامت این عزیزان موثر باشد. لذا در این پژوهش فعالیت جسمانی در جانبازان شیمیایی بررسی و رابطه آن را با نمایه توده بدنی مورد بحث قرار دادیم. این تحقیق از نوع مقطعی و توصیفی – تحلیلی است که بر روی 338 نفر از جانبازان شیمیائی منطقه سردشت انجام گرفت. نمونه گیری به روش سیستماتیک انجام شد. اطلاعات از طریق پرسشنامه GPAQ و با روش مصاحبه جمع آوری گردید. شاخص توده بدنی در سه گروه کمتر از 25، 25 تا 30 و بیشتر از 30 تقسیم بندی شد و فعالیت جسمانی در این گروه ها مقایسه شد. نمایه توده بدنی در 1/38% (131 نفر) نمونه های پژوهش کمتر از 25، 5/46% (160 نفر) بین 25 تا 30 و 4/15% (53 نفر) بالای 30 کیلوگرم بر متر مربع بود. میزان انرژی مصرفی(MET) در گروه بیشتر از 30 به طرز معنی داری کمتر از سایر گروه ها بود (044/0=p). فعالیت جسمانی کل در سه گروه فوق نیزاختلاف معنی داری داشت(006/0 = P). فعالیت جسمانی در بخش رفت و آمد (020/0 =P) بین سه گروه نمایه توده بدنی اختلاف معنی داری داشت اما در بخش های کار و اوقات فراغت اختلافی نداشت. در تمام موارد فوق، در گروه های با نمایه توده بدنی بالاتر فعالیت جسمانی کمتر بود. با توجه به ارتباط میان فعالیت جسمانی و کیفیت زندگی و اهمیت این مسئله در سلامت جانبازان شیمیائی، باید تدابیری اندیشیده شود تا ضمن کنترل وزن، فعالیت جسمانی این دسته از افراد افزایش یابد.