بررسی دستیابی به اهداف آموزش تلفیقی دانش آموزان دارای آسیب شنوایی شهر اهواز سال تحصیلی 87-86 از دیدگاه معلمان آموزش عمومی و رابط

آموزش تلفیقی دانش آموزان دارای ناتوانی در مدارس عادی در بیشتر کشورهای اروپای غربی و آمریکا با موافقت کامل اندیشمندان آموزش و پرورش همراه بوده است. بررسی اسناد و مدارک در این دو دهه که اولین بار در عهدنامه حقوق کودک سازمان ملل متحد در سال 9891 متبلور شد،تاکید دارد کودکان دارای ناتوانی حق دارند در جامعه مشارکت فعال داشته باشند و آموزش و پرورش آنها باید به بیشترین یکپارچگی اجتماعی و رشد فردی منجر شود (ماده 32).با توجه به چنین اهدافی بود که آموزش تلفیقی دانش آموزان دارای آسیب شنوایی در مراکز عادی شکل گرفت و در حال اجرا است.امروزه با گذشت یک دهه از اجرای آموزش تلفیقی در ایران وقت آن است که ارزیابی دقیقی از میزان دستیابی به اهداف این آموزش داشته باشیم. ازاین رو،با تقسیم اهداف آموزش تلفیقی در پنج خرده مقیاس نیازهای عاطفی،مهارت های زندگی و تسهیل رفتار اجتماعی،رابطه با همسالان،مقوله های آموزشی،پذیرش اجتماعی و خرده مقیاس فرعی توجه معلمان به دانش آموزان با استفاده از پرسشنامه ی 40 سوالی،میزان دسترسی به این اهداف را مورد سنجش قرار دادیم. جامعه ی آماری ما در این پژوهش تمام دانش آموزان دارای آسیب شنوایی تلفیق شده در مراکز عادی شهر اهواز بودند که تعداد آنها بالغ بر 100 نفر بود.از بین این تعداد به صورت تصادفی 60 نفر به عنوان نمونه انتخاب و این افراد به دو گروه تصادفی 30 نفره تقسیم شدند. تحلیل آماری داده ها بین دو گروه پذیرا تلفیقی و معلمان عادی نشان داد به جز در خرده مقیاس چهارم (مقوله های آموزشی) اختلاف معنی داری بین تفاوت میانگین دو گروه وجود ندارد.