کاستی های روش شناسی در پژوهش های مربوط به آموزش تلفیقی و فراگیرسازی

فراگیرسازی آموزش و پرورش همانند هر حیطه دیگر از نوآوری،در آموزش و پرورش نمی تواند و نباید بدون شواهد تاییدکننده ی پژوهشی گسترش یابد.اگرچه مبانی فلسفی این رویکرد منطبق بر ارزش های انسانی از جمله ارزش های دین اسلام و حقوق بشر به نظر می رسد و فرض شده که می تواند بار هیجانی معلولیت،جداسازی و ویژه سازی را که بر دوش کودک و خانواده قرار دارد را کاهش دهد،از هزینه های کلان تاسیس و اداره ی سامانه آموزش و پرورش ویژه به نحو چشمگیری بکاهد،کیفیت آموزش و پرورش را برای همه کودکان ارتقاء دهد،و اخلاق و ارزش های انسانی را در میان جامعه احیا کند،باید تمامی این فرضیه ها را در محک تجربه به اثبات رساند.در این مقاله این فرضیه ها مورد بررسی قرار گرفته و کاستی های روش شناسی در پژوهش های مربوطه تبیین می شود.