ارزشیابی توصیفی لازمه اجرای آموزش فراگیر

کودکان بسیاری بر اثر نقص های حرکتی،شنوایی، بینایی و ذهنی،با ناتوانی هایی مواجه هستند که همیشه با آنها باقی خواهد ماند.بدون هیچ تردیدی روشن است که خدمات آموزشی و توان بخشی موجود برای برطرف کردن نیازهای این افراد،کافی نیست،و این افراد از فرصت های کافی برای پیوستن به زندگی اجتماعی و اشتغال به کار، محروم هستند.ایجاد نگرش مثبت نسبت به افراد دارای ناتوانی،فراهم نمودن فرصت های برابر و یکسان برای آنها، شناخت نیازهای مختلف افراد و ارزش گذاری به آنها و بالا بردن آگاهی افراد جامعه،شیوه های مبارزه با این محرومیت موجود هستند. در چنین وضعیتی،آموزش و پرورش فراگیر مطرح می گردد.اصول نظام های آموزشی و توان بخشی مذکور بر این اصل انسان گرایانه استوار است که انسان باید به عنوان موجودی یکپارچه و سازمان یافته شناخته شود و همه کودکان حتی کودکان دارای ناتوانی،باید از آموزش برای ارتقای کیفیت زندگی برخوردار گردند و در این راستا بر این عقیده پافشاری می نمایند که باید همه موانع را از پیش روی برداشت و با فراهم کردن امکانات و تسهیلات، شرایط را برای آموزش فراهم کرد (فرهبد،1382). حال با توجه به اهمیت و ضرورت آموزش فراگیر، ارزشیابی مطالب آموخته شده نیز اهمیت بسیاری به خود می گیرد.ما نیازمند آن نوع سنجش و ارزشیابی هستیم که به هر دانش آموز به دیده ی احترام نگاه کند،موهبت های طبیعی و انسانی او را بسیار بیشتر از آزمون های سنتی نشان دهد،بازخوردی مثبت و تکالیفی رشددهنده به او ارایه کند و باور داشته باشد که هر دانش آمور قابلیت رشد و پیشرفت مدام را دارد (زینی ورند،1387). از مزایای ارزشیابی توصیفی می توان بیان نقاط ضعف و قوت در یادگیری،اراده ی راه حل مناسب در برخورد با مشکلات و احترام به تفاوت های فردی دانش آموزان را برشمرد.