پذیرش گوناگونی ها در مدارس، بسترساز آموزش و پرورش فراگیر

جوامع انسانی بطور طبیعی متشکل از گستره ی وسیعی از تفاوت هاست،بخشی از این تفاوت ها مربوط به شرایط جسمی،حسی و ذهنی افراد جامعه است که به اصطلاح این افراد معلول یا دارای ناتوانی نامیده می شوند.بررسی روابط بین فردی این گروه و افراد عادی جامعه از جهت پذیرش یا عدم پذیرش متقابل حایز اهمیت است.در این پژوهش روابط بین دانش آموزان عادی و همسالان دارای ناتوانی در قالب یک پژوهش کیفی مورد بررسی قرار گرفت.بدین ترتیب که در 10مدرسه 19 نفر دانش آموز دارای نیازهای ویژه و 93 نفر دانش آموز عادی مشغول به تحصیل در مدارس تلفیقی مورد مصاحبه قرار گرفته و با استفاده از روش مقایسه ی مداوم ،مطالب حاصل از مصاحبه ها در قالب 4 مقوله جمع بندی شدند که این چهار مقوله عبارت بودند از:1.دوستی 2.رفتارهای آزاردهنده 3.رفتارهای حمایت آمیز 4.جداسازی/عادی سازی. نتایج نشان داد که بیشتر دانش آموزان عادی تفاوت های موجود در همسالان خود را پذیرفته و روابط دوستانه ی توام با حمایت بین آنها وجود دارد،رفتارهای آزاردهنده به حدی نیود که مانع از حضور دانش آموزان دارای ناتوانی در مدارس عادی شود.هر دو گروه معتقد بودند نباید در مدارس اقدام به جداسازی و گروه بندی دانش آموزان نمود.