بررسی اثرات تراکم گله بر عملکرد، برخی از متابولیت های خون و شاخص های لاشه جوجه های گوشتی نر

این آزمایش به منظور بررسی اثر تراکم گله بر عملکرد و برخی از متابولیت های خون جوجه های گوشتی اجرا شد. در این تحقیق، 580 قطعه جوجه خروس گوشتی یک روزه از سویه آربور اکرز مورد استفاده قرار گرفت. آزمایش از سن 7 تا 42 روزگی با چهار تراکم 10 (شاهد)، 13، 16 و 19 قطعه پرنده در هر مترمربع جایگاه بستری (5/1×5/1 متر) در 5 تکرار در قالب طرح کاملا تصادفی اجرا شد. همه تیمارها جیره غذایی کاملا یکسان دریافت کردند. در این آزمایش وزن زنده بدن، افزایش وزن روزانه، خوراک مصرفی روزانه، ضریب تبدیل خوراک به صورت هفتگی اندازه گیری شد. هزینه تولید هر کیلوگرم وزن زنده، درصد اجزای لاشه نسبت به وزن زنده، درصد خاکستر استخوان انگشت پا در سن 42 روزگی و برخی از متابولیت های سرم خون در 41 روزگی نیز اندازه گیری شد. نتایج این آزمایش نشان داد که افزایش تراکم گله به 16 قطعه جوجه در هر مترمربع و بیشتر از آن باعث کاهش معنی دار مصرف خوراک و افزایش وزن بدن در سنین 42-21 و 42-7 روزگی شده و باعث کاهش معنی دار میانگین وزن بدن در سن 42 روزگی می شود؛ اما وزن زنده تولیدی در هر مترمربع از مساحت سالن افزایش می یابد (05/0 > P). تراکم گله تاثیر معنی داری بر ضریب تبدیل خوراک و غلظت کلسترول، کورتیزول و 4T سرم خون در بین تیمارهای مختلف نداشت (05/0 > P). تراکم 19 جوجه در هر متر مربع باعث کاهش معنی دار (05/0 > P) غلظت 3T سرم خون نسبت به تیمار شاهد شد. تراکم جوجه ها تاثیر معنی داری بر درصد وزنی کل لاشه و اجزای آن از جمله محصول سینه نسبت به وزن زنده بدن نداشت (05/0 > P). با توجه به مقدار تولید وزن زنده در هر متر مربع، کمترین هزینه به ازای تولید هر کیلوگرم وزن زنده به ترتیب مربوط به تراکم های 19، 16، 13 و 10 قطعه پرنده در هر متر مربع بود. بنابراین با توجه به نتایج این آزمایش، افزایش تراکم جوجه های گوشتی به 19 پرنده در هر متر مربع باعث افزایش بهره وری از فضای سالن پرورش بدون تاثیر منفی بر شاخص های لاشه می شود.