جلوه های صلح و بشر دوستی در اشعار مولانا، حافظ و سعدی

استفاده از ظرفیت های فکری و فرهنگی کشور می تواند کمک موثری در بهبود فعالیت های انسان دوستانه، جمعیت هلال احمر باشد؛ لذا هدف از این مطالعه؛ بررسی نگاه، مولانا، سعدی و حافظ به دلایل مختلف از جمله نگاه بشری و درک و جهان بینی گسترده ی فراتر از نژاد، ملیت، مذهب و توجه خاصی به مقوله صلح و آشتی در اشعارشان می باشد.
در این تحقیق از روش توصیفی کتابخانه ای استفاده و اطلاعات مورد نیاز بر حسب موضوعات بشر دوستانه دسته بندی شد.
توجه مولانا به مقوله صلح را که عمدتا به وسعت اندیشه و سلوک عرفانی او بر می گردد و عوامل توجه سعدی به مقوله صلح را که ریشه در اجتماعی بودن و نحوه ی زندگی و تربیت و نگاه بشری سعدی دارد و عوامل توجه حافظ به مقوله ی صلح را که ریشه های اجتماعی اثر که در قالب رند تبلور یافته، به شیوه ای بدیع و نو آورده است.
هر سه شاعر – مولانا و سعدی و حافظ – اندیشه ای بشری و جهانی، و به دور از تعصب و قشری نگری دارند و توصیه به صفات نیکی چون مدارا، بخشش، گذشت، احسان، بلندنظری، آزاد اندیشی، عیب پوشی، تساهل و تسامح که زمینه ساز برقراری صلح و آشتی است، در آثار هر سه شاعر جایگاهی خاص دارد.