اثر تیمار در تاریکی بر آستانه ی تشنج کلونیک و فعالیت صرعی ناشی از پنتیلن تترازول در موش سفید آزمایشگاهی

چکیده صرع در واقع یک اختلال عصبی رفتاری پیچیده ی ناشی از قابلیت تحریک پذیری غیرطبیعی سلول های عصبی در نواحی مختلف مغز می باشد. با توجه به نقش ورودی های حسی برای تکامل ارتباطات عصبی در قشر بینایی، در این مطالعه نقش تیمار در تاریکی در بروز تشنج کلونیک جنرالیزه که ناشی از تغییر تحریک پذیری مغز می باشد، مورد مطالعه قرار گرفت.
جهت تعیین آستانه ی تشنج، پنتیلن تترازول 5/0 درصد به حیوانات گروه کنترل و حیواناتی که از زمان تولد به مدت 30تا40 روز در تاریکی کامل قرار داشتند، به صورت داخل وریدی تزریق گردید. همچنین جهت بررسی میزان بروز تشنج کلونیک ناشی از تزریق، این دارو با دوز 80 میلی گرم در کیلوگرم به صورت زیر پوستی به حیوانات هر دو گروه تزریق گردید و وقوع تشنج کلونیک جنرالیزه و زمان تاخیر آن مورد ارزیابی قرار گرفت.
نتایج ما نشان داد که بین آستانه ی تشنج کلونیک گروه کنترل و گروه تیمار در تاریکی (DR)، اختلاف معنی داری وجود ندارد. اما میزان وقوع تشنج کلونیک در گروهDR کمتر و زمان تاخیر تشنج در این گروه به طور معنی داری بالاتر می باشد. در مورد تشنج تونیک- کلونیک اختلافی بین دو گروه دیده نشد.
علی رغم وجود شواهدی مبنی بر افزایش استعداد صرع زایی در قشر بینایی توسط محرومیت از نور، در حیوانات تیمار شده در تاریکی، نوعی حفاظت در مقابل تشنج مشاهده می شود. احتمال دارد در این رابطه عواملی نظیر ملاتونین نقش داشته باشند.