بررسی وضعیت آموزش بیمار در دانشجویان پرستاری و پرستاران شاغل و عوامل موثر برآن در بیمارستان های شهر تبریز در سال 87-1386

آموزش به بیمار باید به عنوان یکی از حقوق بیمار نگریسته شود تا رفتار مطلوب بهداشتی با سه هدف عمده حفظ و ارتقاء سلامتی و پیشگیری از بیماری، اعاده سلامتی و کمک به تطابق و سازگاری فرد حاصل گردد. پژوهش حاضر با هدف تعیین وضعیت آموزش به بیمار در دانشجویان پرستاری و پرستاران شاغل و بررسی عوامل تاثیرگذار در آن صورت گرفت.
این پژوهش یک مطالعه توصیفی - مقطعی است که در آن 352 پرستار و 241 دانشجوی پرستاری بررسی شدند. روش نمونه گیری به صورت تصادفی طبقه ای و ابزار گردآوری داده ها، پرسش نامه ای شامل اطلاعات فردی و عوامل تاثیرگذار بود.
6/65 درصد پرستاران و 1/53 درصد دانشجویان زیاد بودن تعداد بیماران، 8/62 درصد پرستاران و 5/48 درصد دانشجویان کمبود وقت پرستار، 3/56 درصد پرستاران و 6/55 درصد دانشجویان کمبود پرسنل بخش، 9/40 درصد پرستاران و 8/37 درصد دانشجویان عدم وجود وسایل کمک آموزشی، 5/29 درصد پرستاران و 2/38 درصد دانشجویان عدم همکاری و هماهنگی بین اعضاء مختلف تیم بهداشتی – درمانی، 29 درصد دانشجویان عدم اختصاص زمان معین برای آموزش به بیمار، 6/38 درصد عدم علاقه پرستار نسبت به امر آموزش، 5/36 درصد عدم حمایت مدیران پرستاری از آموزش به بیمار و 1/36 درصد کمبود آگاهی و اطلاعات پرستار نسبت به موارد آموزشی را از موانع آموزش به بیمار برشمردند. میانگین نمرات پرستاران و دانشجویان اختلاف معنی داری با هم داشت (001/0>p).
با توجه به نتایج پژوهش بر تلاش مشترک مسئولین، مدیران بیمارستان ها و دانشکده های پرستاری در رفع موانع و تقویت تسهیل کننده ها تاکید می گردد تا پرستاران ضمن کسب مهارت ها، علوم و دانش های موردنیاز در امر آموزش به بیمار، به عنوان افرادی قابل اعتماد که می توانند برنامه های آموزش به بیماران را طرح، اجرا و ارزشیابی کنند، مطرح گردند.