بحث ویژه: جایگاه داروی اپیتینک(شربت تریاک) در درمان وابستگی به مواد افیونی؛ امیدها و نگرانی ها

داروی اپیتینک یا شربت با پایه الکلی تریاک، تحت نام لادنم سابقه ای طولانی به عنوان داروی ضددرد، آرامبخش، خواب آور، ضداسهال و... در فاصله قرن های 16 تا ابتدای قرن بیستم دارد. استفاده از این دارو که در واقع محلول 100 گرم تریاک(حاوی 10 گرم مورفین) در یک لیتر مایع حاوی الکل(20 درصد و کمتر) است. از ابتدای قرن بیستم با توجه به اعمال محدودیت مصرف مواد افیونی تنها به موارد اسهال شدید محدود شده است. در چند سال گذشته با گسترش تفکر درمان های جایگزین به عنوان انتخاب اول در درمان سوء مصرف مواد افیونی استفاده از داروهای دیگر به جز متادون و بوپرنورفین در جهت توسعه انتخاب های درمانی در دستور کار کمپانی های داروسازی قرار گرفته است. در این راستا استفاده از اپیتینک و کپسول های خوراکی مورفین آهسته رهش به عنوان یک داروی افیونی در درمان های نگهدارنده پیشنهاد شده است. اپیتینک می تواند در سه جایگاه در نظام درمانی دارویی سوء مصرف مواد ایفای نقش کند: 1- سم زدایی، 2- درمان نگهدارنده 3- توزیع قانونی مواد. تولید این دارو و پژوهش در مورد نحوه کاربرد آن چند سالی است در داخل کشور در اولویت نظام ارائه خدمات درمان سوء مصرف مواد قرار گرفته است. در این مقاله تلاش می شود ضمن معرفی نتایج بین المللی منتشر شده در رابطه با اپیتینک، امیدها و نگرانی های مطرح در مورد به کارگیری آن در نظام خدمات درمانی کشور معرفی گردیده است. در انتها ضمن جمع بندی شواهد موجود، نیازهای پژوهشی و آموزشی مربوطه در جهت رفع کمبودهای علمی و اجرایی در داخل کشور به بحث گذاشته شده است.