اثر دوازده هفته تغییر فعالیت های زندگی بر بیان ژن و غلظت پلاسمایی آدیپونکتین در مردان چاق

چاقی مرکزی موجب کاهش بیان ژن آدیپونکتین و غلظت آن در سرم می شود. اثر تغییر فعالیت های زندگی (LAM) مطابق با دستورالعمل مراکز کنترل بیماری (CDC) و کالج آمریکایی طب ورزش (ACSM) بر بیان ژن آدیپونکتین و ترشح آن در افراد چاق به خوبی مشخص نیست. هدف از مطالعه ی حاضر بررسی اثر 12 هفته LAM بر بیان ژن و غلظت آدیپونکتین پلاسما در مردان چاق بود.
به این منظور 16 مرد میانسال سالم با میانگین و انحراف معیار سن 01/6±06/42 سال به دو گروه شاهد (تعداد=8) و تمرین (تعداد=8) تقسیم شدند. برنامه ی تمرین شامل 12 هفته پیاده روی روی نوارگردان مطابق دستورالعمل CDC و ACSM بود. براساس دستورالعمل LAM، آزمودنی ها 4 روز در هفته و هر روز 2 مایل را به مدت 30 دقیقه با سرعت 6/6 کیلومتر در ساعت روی نوارگردان راه رفتند. پس از اتمام دوره ی تمرین آزمودنی ها به مدت یک هفته از هرگونه فعالیت بدنی شدید پرهیز کردند تا ماندگاری اثر تمرین نیز بررسی شود.
وزن، نمایه ی توده ی بدن، توده ی چربی، درصد چربی، حجم چربی زیرپوستی و احشایی ناحیه ی مرکزی، حجم چربی زیرپوستی ناحیه ی محیطی، اندازه ی دور کمر و لگن و نسبت دور کمر به لگن پس از 12 هفته تمرین LAM نسبت به گروه شاهد کاهش معنی دار داشت (05/0>P). یک هفته عدم تمرین تاثیری در تغییرات ایجاد شده در ترکیب بدن نداشت. هم چنین، حداکثر اکسیژن مصرفی و بیان ژن آدیپونکتین در بافت چربی زیرپوستی ناحیه ی شکم و باسن آزمودنی ها پس از 12 هفته تمرین LAM نسبت به گروه شاهد افزایش معنی داری پیدا کرد (05/0>P). از طرف دیگر، پس از 12 هفته تمرین LAM اختلاف معنی داری در سطح آدیپونکتین پلاسما و پروتئین واکنش دهنده با حساسیت بالا (hs-CRP) در سرم بین دو گروه مشاهده نشد اما سطح آدیپونکتین پلاسما پس از یک هفته عدم تمرین نسبت به گروه شاهد افزایش معنی دار و سطح hs-CRP سرم پس از این مدت کاهش معنی داری یافت (05/0>P).
هر چند 12 هفته تمرین LAM موجب بهبود ترکیب بدن و آمادگی قلبی تنفسی و بیان ژن آدیپونکتین در مردان چاق شد، شدت و مدت این نوع تمرین ها برای افزایش آدیپونکتین پلاسما و کاهش میزان hs-CRP کافی نبود.