بررسی طرح تفکیک در مبدا (منطبق با نظام فنی) از دیدگاه اقتصاد محیط زیست و مقایسه آن با طرح سنتی (مطالعه موردی: منطقه 20 تهران)

جداسازی پسماندهای خشک از تر در مبدا در قالب «طرح های تفکیک در مبدا» به منظور افزایش کارایی بازیافت از سال 1374 در مناطقی از سطح شهر تهران به شیوه های گوناگون به اجرا در آمده است. منطقه 20 شهرداری تهران، یکی از مناطقی است که از سال 1374 اقدام به اجرای این طرح در سطح منطقه نمود. در حال حاضر جمع آوری پسماندهای خشک در این منطقه به شیوه های گوناگونی صورت می گیرد. در مجموع در حدود 70% به صورت سنتی و 30% به شیوه مبتنی بر«نظام فنی و اجرایی» که در سال 1383 از طرف سازمان بازیافت به ادارات بازیافت مناطق ابلاغ گردید، می باشد.
این مطالعه با هدف مقایسه دو سیستم سنتی (جمع آوری پسماندهای خشک توسط عوامل حق الزحمه کار مجاز شهرداری و به صورت دستی از درب منازل) و سیستم منطبق بر نظام فنی و اجرایی (جمع آوری پسماندهای خشک توسط عوامل حق العمل کار و به صورت نیمه مکانیزه از درب منازل) از دیدگاه اقتصاد محیط زیست در منطقه 20 در سال 1384 انجام گرفته است. بر اساس این دیدگاه، طرح منطبق با نظام فنی و اجرایی در اولین سال اجرای آن (سال 1384) در منطقه 20 سود منفی داشته است، در حالی که سود جمع آوری پسماند خشک به طریقه سنتی در این سال مثبت و استقبال مردم و پیمانکاران از این طرح در مقایسه با طرح جدید بیشتر بوده است. پیش بینی می شود سال های 1385 و 1386 (سال های دوم و سوم اجرای طرح)، به ترتیب با تحت پوشش قرار گرفتن 50% و 100% خانوارهای منطقه 20 تهران در طرح تفکیک در مبدا، میزان سود حاصل از اجرای طرح به6/1 % در سال 1385و 3/3% در سال 1386 بیشتر از سال 1384 شود.