ارزیابی توان زیست محیطی پارک ملی ساحلی - دریایی نای بند در استان بوشهر به منظور استفاده های تفرجی

ارزیابی توان اکولوژیکی گامی موثر و ابزاری مناسب در جهت هدایت فعالیت ها و کاربری های جاری در سرزمین به سوی توسعه ای پایدار می باشد. شناسایی و ارزیابی ویژگی های اکولوژیک هر منطقه، راهنمایی برای تحقق توسعه ای همگام با طبیعت است و به این ترتیب طبیعت خود، زمینه و ظرفیت توسعه قابل قبول را مشخص می نماید. در این تحقیق پارک ملی ساحلی - دریایی نای بند با وسعت 48400 هکتار به عنوان اولین پارک ملی ساحلی- دریایی در کرانه شمالی خلیج فارس انتخاب و پس از شناسایی منابع محیط زیستی محدوده مورد بررسی و تهیه نقشه های مورد نیاز، با استفاده از روش تجزیه و تحلیل سیستمی و با بهره گیری از سامانه اطلاعات جغرافیایی (GIS)، با استفاده از معیارهای ملی و بین المللی ، ارزیابی توان اکولوژیک منطقه برای فعالیت های تفرجی و تکنیک روی هم اندازی نقشه ها، نواحی مناسب تفرج گسترده و متمرکز شناسایی شد. سپس با توجه به توسعه اقتصادی رو به رشد در پیرامون منطقه و با توجه به موقعیت نواحی حفاظتی و حساس در محدوده مورد مطالعه، ناحیه بندی تفرجی نهایی صورت گرفت. ناحیه حفاظت در این محدوده با وسعت 8680 هکتار که 19% از گستره خشکی و آبی محدوده مورد مطالعه را شامل می شود، دربرگیرنده رویشگاه جنگل های حرا، زیستگاه های مرجانی در آب های زیر کشندی، نواحی تخم گذاری لاک پشتان دریایی در کرانه های ماسه ای جنوب دماغه نای بند و زیستگاه جیرفتی و جبیر در ارتفاعات، می باشد. ناحیه تفرج گسترده با وسعت 9722 هکتار، 21 % از محدوده مورد مطالعه را به خود اختصاص داد و همچون حایلی مناطق حفاظتی را از قرابت و مجاورت تفرج متمرکز دور داشت. ناحیه تفرج متمرکز نیز با وسعت1681 هکتار، 7/9 % از گستره خشکی محدوده مورد مطالعه را به خود اختصاص داد. با توجه به مطالعات آب و هوا شناختی، زمان مناسب گردشگری در این منطقه از اواسط آبان تا اواسط اردیبهشت ماه ادامه می یابد. در این بررسی با نظرسنجی از فعالیت های تفرجی مورد تقاضای گردشگران مراجعه کننده به این منطقه، علاوه بر تعیین فعالیت های گردشگری قابل انجام در هر ناحیه، ظرفیت برد فیزیکی گردشگری معادل 4 نفردر هر هکتار برای کل پارک ملی ساحلی- دریایی نای بند معین گردید.