بررسی یک ضرورت: التزام برنامه ریزی پارک های رود کناری بر اساس مبانی طراحی محیطی و برنامه ریزی منظر (نمونه مورد مداخله: رود دره دارآباد)

توسعه روزافزون شهرها بدون بهره گیری از محیط های طبیعی، توازن بین شهر و طبیعت را مختل نموده است. در این میان رود دره ها به عنوان یکی از عناصر ساختار اکولوژیکی شهرها می توانند نقش موثری در جهت ایجاد تعادل بین فضای انسان ساخت شهر و طبیعت و نهایتا ارتباط انسان با طبیعت ایفا نمایند.گسترش و نفوذ رود دره های شهری در میان بافت های شهری و در نتیجه دسترسی پذیری بالای آن ها ازجمله خصوصیات مهم رود دره ها می باشد. این ویژگی، برخلاف خصوصیات عناصری چون کوه ها و باغ ها و مزارع می باشد که به دلایل روشن از دسترس بسیاری از شهروندان به دورهستند. این تحقیق تحلیلی بر جدیدترین تجارب جهانی در زمینه طراحی وبرنامه ریزی رود دره های شهری می باشدکه ضمن معرفی دو نمونه از پارک های رود کناری وگروه های طراحی وابسته و نیز بیان سایر دیدگاه ها در این زمینه، شاخصه های اصلی طراحی در آن ها استخراج گردیده است. در ادامه به بررسی رود دره دارآباد (یکی از رود دره های شمالی شهر تهران) که دارای استعداد های بالقوه گردشگری می باشد،خواهیم پرداخت و در نهایت با مقایسه نکات خاص، نتایج تحقیق با توجه به راه حل های بومی به عنوان الگویی در جهت طراحی و برنامه ریزی الگوهای جدید در رود دره دار آباد، ارایه خواهد شد.