تعامل دستور کار 21 و فرآین تحقق پذیری شهر سالم؛ با ارائه راهکارها و پیشنهادهایی در شرایط معاصر ایران

اهداف پروژه «شهر سالم» را تدوین چارچوبی برای اجرای اصول راهبردی «سازمان بهداشت جهانی» در راستای شعار «بهداشت برای همه» و «بیانیه اوتاوا» برای «بهبود بهداشت» تشکیل می دهد. این پروژه جهانی، تبدیل به حرکتی گسترده در سطوح بین المللی، با ساز و کاری «جامع برای اجرای بهداشت»، و در عین حال فراهم آوری «توسعه پایدار» بالاخص در «سطوح محلی» شده است؛ چنان که «دستورکار 21» زیربنای عملی آن به شمار می رود. از سویی دیگر، دستیابی به اهداف شهر سالم نیازمند بررسی، بازبینی و ارزیابی سطوح «اجرایی» و «راهبردی» دستورکار 21 و میزان تحقق پذیری این اهداف در سکونتگاه های انسانی، در راستای توسعه پایدار در نظام شهری است که مقاله حاضر در قالب رویکردی «توصیفی» و «تحلیلی» و با استناد به منابع و مراجع مرتبط و مطالعات کتابخانه ای و اسنادی و بالاخص «متن دستورکار 21»، مورد بررسی قرار می گیرد. هرگونه مداخله در ساختار شهری در حوزه برنامه ریزی شهری و حتی سطوح ملی و منطقه ای، نیازمند آگاهی از فرآیند شکل گیری شهر سالم، مفاهیم و مضامین مرتبط با آن است تا امکان بیشینه انطباق با مولفه ها و شاخص های «توسعه پایدار»در سطوح «زیست محیطی» و «توسعه انسانی پایدار» در شهرها فراهم شود که بی شک افزایش «کیفیت زندگی» و «رضایتمندی اجتماعی» را نیز به همراه خواهد داشت. یافته های پژوهش حاضر، میزان تعامل دستورکار 21 با نحوه، میزان و فرایند تحقق پذیری شهرهای سالم است که با موارد مرتبط با مفهوم پایداری در ابعاد گوناگون اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی، ارتباط نزدیک دارد. در پایان راهکارهایی اجرایی و راهبردی در راستای تحقق پذیری شهر سالم در شرایط معاصر ایران، خاصه در مبانی برنامه ریزی شهری و معماری مورد اشاره قرار می گیرد.