بررسی تطبیقی و نقد دیدگاه های ابن میمون و قاضی سعید قمی در تباین تام خالق و مخلوق

یکی از مسائل کلیدی در حوزه مباحث خداشناسی این است که آیا میان واجب تعالی و مخلوقات او سنخیت وجود دارد یااینکه خداوند به عنوان خالق هستی با آفریده های خود تباین تام دارد و هیچ گونه سنخیتی با آنها ندارد؟ این مسئله مهم همواره مورد توجه متالهان و یکی از دغدغه های اساسی آنها بوده و هست. در این نوشتار با رویکردی تحلیلی، آراء و اندیشه های ابنمیمون و قاضی سعید قمی در مورد این مسئله بررسی می گردد و نشان داده می شود که نظریه «تباین تام خالق و مخلوق» این دو اندیشمند متاله با اشکالات عدیده ای روبه روست و نمی تواند مورد پذیرش قرار گیرد. هدف اصلی این پژوهش بررسی ونقد نظریه تباین تام خالق و مخلوق در پرتو اندیشه های دو تن از نمایندگان برجسته این دیدگاه است. شیوه بحث نیز به صورت تطبیقی است؛ بدین صورت که پس از تبیین دیدگاه های دو طرف و نقد و ارزیابی آنها مقایسه و تطبیقی میان اندیشه های آنها صورت گرفته و نقاط اشتراک و افتراقشان بیان شده است.