بررسی تاثیر تمرین درمانی بر بهبود تعادل، راه رفتن، کیفیت زندگی و افسردگی افراد سالمند مبتلا به سرگیجه ناشی از ضایعات محیطی سیستم وستیبولار

سرگیجه یکی از علایم درگیری سیستم وستیبولار می باشد که با ایجاد حس چرخش در خود فرد یا محیط، بر هم خوردن تعادل بدن در حین انجام فعالیت های عملکردی، راه رفتن بدون کنترل و ایجاد افسردگی در افراد سالمند تظاهر می یابد. در این مطالعه از تمرینات Cawthorne-cooksey به منظور بر طرف کردن علایم درگیری سیستم وستیبولار افراد سالمند مبتلا به ضایعات محیطی وستیبولار استفاده شد.
این مطالعه از نوع آینده نگر، شبه تجربی و غیر تصادفی بود و در سال 1386 در کلینیک فیزیوتراپی بیمارستان الزهرا (س) اصفهان انجام گرفت. از میان بیماران سالمند مبتلا به سرگیجه ناشی از ضایعات محیطی وستیبولار مراجعه کننده به بیمارستان الزهرا (س)، 41 بیمار با داشتن شرایط ویژه به صورت غیر تصادفی انتخاب گردیدند. تمرینات طی سه مرحله به بیماران آموزش داده و از آن ها خواسته می شد که هر گروه از تمرینات را 3 بار در روز و هر بار 10 دقیقه به مدت یک هفته انجام دهند. قبل و بعد از درمان و بعد از یک ماه پی گیری جهت بررسی بالانس، راه رفتن، کیفیت زندگی و افسردگی بیماران به ترتیب از آزمون های Berg balance scale، Dynamic gait index، Dizziness handicap inventory و پرسش نامه Beck استفاده شد. همچنین برای تجزیه و تحلیل داده ها نیز از نرم افزار SPSS، آزمون های t زوج شده و Wilcoxon استفاده گردید.
در ارزیابی بالانس بین قبل و بعد از درمان، قبل از درمان و بعد از پی گیری (Follow up) و بعد از درمان و بعد از Follow up تفاوت معنی داری حاصل گردید (001/0 > P). در ارزیابی راه رفتن بین قبل و بعد از درمان، قبل از درمان و بعد از Follow up و بعد از درمان و بعد ازFollow up تفاوت معنی داری حاصل گردید (001/0 > P). در ارزیابی کیفیت زندگی بین قبل و بعد از درمان، قبل از درمان و بعد از Follow up و بعد از درمان و بعد از Follow up تفاوت معنی داری حاصل گردید (001/0 > P). در ارزیابی افسردگی بین قبل و بعد از درمان، قبل از درمان و بعد از Follow up و بعد از درمان و بعد از Follow up تفاوت معنی داری حاصل گردید (001/0 > P).
بحث: با توجه به نتایج حاصل از تحقیق می توان چنین نتیجه گرفت که استفاده از تمرینات Cawthorne-cooksey باعث بهبود تعادل، راه رفتن،کیفیت زندگی و افسردگی افراد سالمند حداقل برای یک ماه می گردد. البته باید توجه داشت که تمرینات باید به طور روزانه توسط بیمار دنبال شود تا نتیجه مطلوب در دراز مدت حاصل گردد.