بررسی تاثیر درمانی با استفاده از Swiss Ball در بهبود تعادل افراد مبتلا به پارکینسون

بیماری پارکینسون یک بیماری دژنراتیو و پیشرونده هسته های قاعده ای مغز است و چهار علامت اصلی آن برادی کینزی، ترمور، رژیدیتی و بی ثباتی پاسچرال است، که بی ثباتی پاسچرال از بزرگترین عوامل افتادن در این افراد می باشد. علیرغم اثبات نقش تمرین درمانی در کاهش عوارض ثانویه بی حرکتی در این افراد، شواهد کافی برای بیان تاثیر این تمرینات وجود ندارد که این مطالعه در جهت رفع این خلا انجام گرفته است.
این مطالعه از نوع آینده نگر، شبه تجربی و یک سویه کور بوده که در سال های 86-85 در کلینیکهای فیزیوتراپی وابسته به دانشکده توانبخشی اصفهان انجام گرفته است. از میان بیماران پارکینسونی مراجعه کننده به بیمارستان الزهرا با مشورت متخصص آمار 23 نفر با داشتن شرایط ویژه (75/7 ± 43/67 = سن، 44/8 ± 74/164 = قد، 85/7 ± 61/65=وزن) به صورت غیر تصادفی انتخاب گردیدند و 12 جلسه (هفته ای 3 جلسه و هر جلسه حدود یک ساعت) تحت تمریناتی با استفاده از Swiss Ball و با نظارت کامل تراپیست قرار گرفتند. قبل و بعد از درمان و همچنین بعد از یک ماه follow up جهت بررسی بالانس این بیماران از آزمون Berg Balance Scale و جهت بررسی افسردگی این بیماران از پرسشنامه Beck استفاده گردید. همچنین برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS و آزمون t زوج شده استفاده شد.
در ارزیابی بالانس بین قبل و بعد از درمان (00/0 =P) وبین قبل از درمان و بعد از یک ماهfollow up (00/0 =P) تفاوت معنی داری حاصل گردید.
در ارزیابی بالانس بین بعد از درمان و یک ماه follow up تفاوت معنی داری حاصل نگردید (141/.=P).
در ارزیابی افسردگی بین قبل و بعد از درمان (00/0=P) و بین قبل از درمان و بعد از یک ماهfollow up (00/0=P) تفاوت معنی داری حاصل گردید.
در ارزیابی افسردگی بین بعد از درمان و یک ماه follow up تفاوت معنی داری حاصل نگردید.(56/.=P) با توجه به نتایج حاصل می توان چنین نتیجه گرفت که استفاده از تمرین درمانی با استفاده از Swiss Ball باعث بهبود بالانس و افسردگی حداقل برای یک ماه در این بیماران خواهد شد. اما باید توجه داشت که با توجه به پیشرونده بودن این بیماری اگر این تمرینات به صورت روزانه تداوم نیابد، ایجاد مجدد مشکلات بالانس و افسردگی اجتناب ناپذیر خواهد بود.