نوگرایی زنان فعال در حوزه فرهنگی

تحولات سریع تکنولوژیکی و فرهنگی دو سده اخیر کشورهای توسعه یافته و تاثیر آن در نوسازی سایر جوامع از جمله جامعه ایران توجه پژوهشگران بسیاری را به خود جلب کرده است. نظریه های نوسازی تاکید دارند که عواملی همچون میزان شهرنشینی – صنعتی شدن – سطح تحصیلات – ارتباطات – مشارکت اجتماعی – چگونگی اجتماعی شدن و پایگاه اجتماعی – اقتصاد فرد نوگرایی در جوامع را تسریع می کنند. فرد نوع گرا نیز دارای ویژگی هایی مانند علم گرایی – پذیرش تجربیات جدید – پیشرفت گرایی – نگرش های مدنی و جهانی و دموکراتیک – تساوی طلبی – استقلال طلبی و خطر پذیری است. هدف این پژوهش سنجش میزان نوگرایی زنان فعال در حوزه فرهنگی (دبیران) و عوامل موثر بر آن است که با روش پژوهش کتابخانه ای و پیمایشی انجام شده است و جامعه آماری آن زنان دبیر شهر تهران هستند. یافته های پژوهش نشان می دهد که 3/72 در صد زنان دبیر مطالعه نوگرا هستند و دو عامل طول مدت تحصیل و پایگاه اقتصادی – اجتماعی با میزان نوگرایی رابطه معانادار دارد.