مقایسه بین نارسایی های شناختی و مولفه های فراشناخت با توجه به متغیر تعدیلی میزان سوانح شغلی

این پژوهش نقش تعدیلی متغیر سانحه شغلی را در رابطه بین نارسایی های شناختی و مولفه های فراشناخت مورد بررسی قرار داد.
پژوهش حاضر از نوع رابطه ای است. جامعه آماری 4726 نفر از کلیه کارکنان زن و مرد (رسمی و غیر رسمی) یک کارخانه تولید ماشین در سال 1386 بودند. در نهایت 254 نفر به عنوان نمونه آماری مورد مطالعه قرار گرفتند. پرسش نامه نارسایی های شناختی و (CFQ) و پرسش نامه فراشناخت (MCQ) ابزار جمع آوری داده ها بودند. شرکت کنندگان براساس میزان سوانح به دو گروه با سوانح و بدون سوانح تقسیم شدند. به منظور بررسی ارتباط و مقایسه بین متغیرها از روش های آمار توصیفی مناسب، همبستگی، آزمون T مستقل و تحلیل عاملی استفاده شد.
بین دو گروه از نظر میزان فراشناخت و نارسایی های شناختی تفاوت معنی دار وجود داشت. همچنین رابطه بین نارسایی های شناختی و مولفه های فراشناخت در دو گروه معنی دار بود.
نارسایی شناختی در سنخ صبح (افرادی که بیشترین آگاهی و هوشیاری را در صبح دارند) از افراد سنخ عصر (افرادی که بیشترین آگاهی و هوشیاری را در عصر دارند) بیشتر است. با توجه به این نکته، با گماردن افراد سنخ عصر به مشاغلی که نوبت کاری و شیفت شبانه دارند، می توان از سانحه پیشگیری کرد.