تهاجم یا تبادل فرهنگی

نگاه به دو متغیر «تهاجم فرهنگی «و «تبادل فرهنگی» و تبیین نسبت های منطقی و اصولی بین آن دو همواره مدخل ورود به سوالات بسیاری بوده است. یکی از سوالات آن است که با توجه به اینکه در شرایط کنونی تهاجم فرهنگی واقعیت انکارناپذیری در عرصه روابط بین ملت ها و دولت هاست چگونه می توان به گفت وگو و تبادل فرهنگ ها جامعیت بخشید و بین دو متغیر فوق که نسبت معکوسی دارند، ناهمواری های موجود را مرتفع و زمینه های رفع بحران تفاهم میان فرهنگ ها را فراهم کرد؟
فرضیه مقاله آن است که تبادل فرهنگی زبان خاص خود را می طلبد که بتواند با تفاهم فرهنگی سوءتفاهم ارتباطات بشری و ملت ها را مرتفع سازد. زبان تمدن ها در سایه تقابل و تهاجم فرهنگ ها میسور نیست و فرهنگ ها برای ورود به عرصه گفت وگو بایستی به کارایی مثبت فرهنگ تمسک جویند.
فرض این است که تهاجم فرهنگی بسیاری از مبادلات فرهنگی بین ملت ها را دستخوش آسیب و زیان کرده و سدی در مقابل مفاهمه فرهنگ ها نهاده است که تایید این فرضیه در دو قسمت عرضه خواهد شد:الف) تبیین جایگاه تهاجم فرهنگی در تاریخ ملت ها و بیان برجسته ترین اصول، خصوصیات و سابقه تاریخی تهاجم فرهنگی.
ب) بحث نظری در باب تحقق بستر مناسب برای تبادل فرهنگی و قرائت مناسب از کارایی بیرونی فرهنگ ها به منظور حذف زمینه های تهاجم و تقابل فرهنگی.
آشنایی با مفهوم فرهنگ، تمدن، و تهاجم فرهنگی مقدمه ای بر مباحث اصلی این مقاله است.